Wpisy

Ewa Krzakowska-Łazuka – dr nauk humanistycznych (UW), literaturoznawczyni, redaktor i pedagog. Stypendystka University of Glasgow. Posiada także średnie wykształcenie rolnicze w zakresie chowu i użytkowania koni. Miłośniczka jeździectwa. Beneficjentka hipoterapii. Od wielu lat zaangażowana w działania na rzecz praw zwierząt. Jej główne zainteresowania naukowe to: recepcja kultury brytyjskiej II poł. XIX wieku, świadomość ekologiczna w literaturze XIX i XX wieku oraz motyw i temat konia w literaturze i sztukach plastycznych. Od kilku lat amatorsko, choć intensywnie zajmuje się także fotografią koni.


Publikacje w PCBJ:

Doktor Nauk humanistycznych, pracownik Wydziału Historii Uniwersytetu Warszawskiego.

Zainteresowania badawcze: historia Kozaczyzny zaporoskiej w XVI-XVII wieku, historia Hetmanatu kozackiego (1648-1709) w tym historia polityczna, wojskowa i społeczna, historia Ukrainy w XVI-XVII wieku, historia wojskowości nowożytnej (ze szczególnym uwzględnieniem staropolskiej sztuki wojennej, kozackiej wojskowości i historii wojen w XVII wieku), historia stosunków polsko-moskiewskich i kozacko-moskiewskich w XVII wieku.

———————————————————————–

NAJWAŻNIEJSZE PUBLIKACJE:

1. Listy hetmańskie rodu Potockich Tom 2 Korespondencja Stanisława Rewery Potockiego Hetman Polny Koronny 1652-1654 Hetman Wielki Koronny 1654-1667

2. Korespondencja wojskowa hetmana Janusza Radziwiłła w latach 1646-1655. Część 2, Listy

3. Korespondencja wojskowa hetmana Janusz Radziwiłła w latach 1646-1655. Część 1, Diariusz kancelaryjny 1649-1653

4. Od ugody hadziackiej do Cudnowa. Kozaczyzna między Rzecząpospolitą a Moskwą w latach 1658-1660

Artykuły:

  1. Elity kozackie na Ukrainie w drugiej połowie XVII w. – powstanie, rozwój i wpływ na ich funkcjonowanie społeczeństwa staropolskiego, w: Społeczeństwo staropolskie. Seria nowa, t. 5, Społeczeństwo a elity, pod red. I. Dackiej-Górzyńskiej, A. Karpińskiego, Warszawa 2018, s. 209-238.

Publikacje w PCBJ:

Historyk sztuki, absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego, na którym doktoryzowała się w 1978 roku.

Do 2000 roku pracowała w Muzeum Narodowym w Krakowie, gdzie była kustoszem i kierownikiem w Dziale Nowoczesnego polskiego Malarstwa i Rzeźby i autorka szeregu wystaw. 

Zajmuje się sztuką polską przełomu XIX i XX wieku.

Książki

  • O sztuce ludowej w Polsce, (Warszawa 1972)
  • Firma Portretowa Stanisława Ignacego Witkiewicza (Wydawnictwo Literackie, Kraków 1989),
  • Malarze Młodej Polski (Kraków 1995),
  • Józef Pankiewicz (Kraków 1996)
  • Historia malarstwa polskiego (wspólnie z F. Stolotem, Kraków 2000)
  • Sztuka Młodej Polski (Kraków 2003)

Artykuły

  • Mieszczańscy malarze leżajscy XIX w.PSL, R. 17, nr 3-4, s. 157-164, (wraz z Ewą Śnieżyńską)
  • Ikonografia ludowych obrazów Matki Boskiej Saletyńskiej, PSL, R. 18, 1964 nr 1 (wraz z Ewą Śnieżyńską)
  • Źródła ikonograficzne przedstawienia Oka Opatrzności, PSL, R. 22, 1968 nr 4.
  • Upadek Chrystusa pod krzyżem – źródła ikonograficzne i ich interpretacja w sztuce ludowej, PSL, t. 24, 1970 nr 2, s. 81-90.

Źródło: wikipedia.org


Publikacje w PCBJ:

Praktyk i teoretyk maneżowej szkoły jazdy.

Jeszcze w Rosji przekonuje się do metod szkoły naturalnej. Od 1919 r. w Polsce, oficer 2. Pułku Ułanów. Trenuje kolejne ekipy olimpijskie: Paryż 1924 r., Amsterdam 1928 r., Berlin 1936 r., Rzym 1960 r.

Trener, sędzia, autor podręczników i polskiej edycji przepisów jeździeckich.

Dwukrotnie zorganizował PZJ – w 1928 i 1957 r. Rozumiał, doceniał i propagował ideę olimpijską.

W czasie kursów jeździeckich w Bartoszycach, dawał wszystkim prawdziwą przedwojenną szkołę jazdy.


Publikacje w PCBJ:

Urodził się w Wiedniu w 1915 roku. Od dzieciństwa był związany z rolnictwem dzięki ojcu, który w owym czasie administrował majątkiem Dzieduszyckich w Zarzeczu.

Jego dorosłe życie było konsekwencją dziecięcych wyborów. W Janowie Podlaskim pojawił się po raz pierwszy w 1937 r. zbierając materiały do uniwersyteckiej pracy dyplomowej, po której obronie został rok później zastępcą szefa janowskiej stadniny.

Podczas wojny ewakuował stado przed Niemcami na wschód. Po 17 września i natarciu Rosjan – wrócił na zachód. Był świadkiem w Janowie grabieży koni przez Rosjan. Za okupacji niemieckiej pracował jako masztalerz, odbudowując stado z ocalałych koni. W 1944 czekała Go kolejna ewakuacja, na zachód. Wrócił do Polski z ostatnim transportem koni w 1946 r.

Pod koniec lat 50. XX w., został dyrektorem Stadniny Koni w Janowie Podlaskim.

Jesienią 1969 r. doprowadził do zorganizowania pierwszej w Polsce aukcji koni arabskich.

Wielki talent hodowlany w połączeniu ze żmudną codzienną pracą, sumiennością i poczuciem obowiązku, których też wymagał od innych, sprawiły, że wyhodowane przez Niego konie odnosiły sukcesy na pokazach hodowlanych, torach wyścigowych i hipodromach w Polsce i na świecie. Na triumf wychowanków Andrzeja Krzyształowicza składają się:

  • 22 tytuły czempionów Polski,
  • zwycięstwa w czempionatach USA, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Belgii, Francji, Niemiec, Wielkiej Brytanii, Kanady, Brazylii,
  • wygrane gonitwy 19 razy Derby, 17 Oaks, 18 Nagroda Porównawcza, 18 Nagroda Janowa, 2 Międzynarodowa Nagroda Europy,
  • złoty medal olimpijski w skokach przez przeszkody.

Pełnił funkcję dyrektora SK Janów Podlaski przez 35 lat, aż do emerytury.


Publikacje w PCBJ:

Lesław Kukawski (ur. w 1930 roku we Lwowie) studia rolnicze ukończył w Krakowie w 1953 roku.

Już w czasie studiów pracował w hodowli koni, ostatnio w Stadninie Koni Pępowo.

W 1957 roku przeniósł się na własne gospodarstwo rolno-hodowlane, równocześnie rozwijając zainteresowanie historią hodowli koni i wojsk konnych w II RP.

Dużo publikował i z czasem osiągnął pozycję wybitnego historyka i znawcy tych dziedzin. Swoje ogromne zbiory militariów przekazał do Muzeum Kawalerii w Grudziądzu.


Publikacje w PCBJ:

Jarosław Koch ukończył studia zootechniczne na SGGW w Warszawie.

Przez 46 lat pracował w stadninie koni pełnej krwi angielskiej w Widzowie.

Wyhodował wiele wspaniałych koni, które wygrywały Derby, Wielką Warszawską i liczne gonitwy pozagrupowe w kraju i za granicą, a także najlepszego powojennego reproduktora, ogiera Dixieland.

Trzy konie jego hodowli były trójkoronowane spośród 11 w powojennej historii wyścigów konnych.

Jest sędzią wyścigowym i biegłym sądowym w zakresie hodowli i eksploatacji koni wyścigowych.


Publikacje w PCBJ:

Adam Królikiewicz (ur. 9 grudnia 1894 we Lwowie, zm. 4 maja 1966 w Konstancinie) – major kawalerii Wojska Polskiego, pierwszy polski medalista olimpijski w konkurencji indywidualnej.

Pierwszy polski medalista olimpijski – brązowy medal, Igrzyska Olimpijskie Paryż 1924 (koń Picador).


Publikacje Adama Królikiewicza w PCBJ:


Publikacje w PCBJ związane z osobą Adama Królikiewicza: