Prędkość wczytywania jest zależna od rozdzielczości skanów oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.


Tytuł: Juliusz Kossak
Autor: Kazimierz Olszański
Liczba stron: 508
Wydawnictwo: Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data publikacji: Wrocław, 1988

Album, w którym ilustracje stanowią równoważną z tekstem co do wartości, rozbudowaną i spójną część dzieła Olszańskiego.

Trzeba tu od razu stwierdzić, że pod tym względem Olszański przewyższył wszystkich swoich poprzedników, zarówno Witkiewicza jak i Masłowskiego. Olszański dokonał ogromnej kwerendy i dotarł do wszelkich dostępnych dziś źródeł ilustracyjnych.



W związku z objętością dokumentu, mogą wystąpić problemy z jego przeglądaniem na urządzeniach mobilnych (tablety, smartfony).


Prędkość wczytywania jest zależna od rozdzielczości skanów oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.


Tytuł: Wojciech Kossak
Autor: Kazimierz Olszański
Liczba stron: 295
Wydawnictwo: Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data publikacji: Wrocław, 1982

Druga edycja jednego z piękniejszych i bardziej poszukiwanych albumów wydanych po wojnie (1976 rok).

Wydanie zostało przez Autora poprawione i uzupełnione zarówno w tekście opracowania, jak i w części ilustracyjnej, gdzie dodano 80 nowych reprodukcji.



W związku z objętością dokumentu, mogą wystąpić problemy z jego przeglądaniem na urządzeniach mobilnych (tablety, smartfony).


Prędkość wczytywania jest zależna od rozdzielczości skanów oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.


Tytuł: Kossakowie
Autor: Zespół redakcyjny
Liczba stron: 96
Wydawnictwo: Muzeum Narodowe w Krakowie
Data publikacji: Kraków, 1986

Album opowiadający o twórczości rodziny Kossaków.

Został wydany przez Muzeum Narodowe w Krakowie w 1986 roku.



W związku z objętością dokumentu, mogą wystąpić problemy z jego przeglądaniem na urządzeniach mobilnych (tablety, smartfony).

Promotorzy: Anna i Artur Bober

Urodził się 14 listopada 1903 r. w Czeskich Budziejowicach.

Ojciec był właścicielem gospody, matka pochodziła z Dolnej Austrii. Rodzina liczyła siedmioro dzieci, dwoje najstarszych wcześnie zmarło. Wśród piątki rodzeństwa znalazły się trzy dziewczynki i dwóch chłopców. Josef był drugim w kolejności najmłodszym dzieckiem.

Jego dzieciństwo obfitowało w dramatyczne wydarzenia i zrządzenia losu. Jako dziecko dwukrotnie uniknął śmierci. Pierwszy raz, gdy bawił się na drodze, przejechał go powóz pocztowy. Leżał między końmi, a kołami powozu – nic się mu jednak nie stało. Po raz drugi, gdy wpadł do mechanizmu napędowego młyna, skąd młynarz wyciągnął go za pomocą haka.

Po wybuchu I. wojny światowej ojciec został powołany do wojska i walczył na froncie włoskim, gdzie zginął. Niestety jeszcze w trakcie wojny zmarła także jego matka. Sieroty musiały same zadbać o siebie (starsze siostry) przy wsparciu zakonnic. Josef w okresie tym miał jedne jedyne połatane spodnie i wojskowa bluzę. Z powodu braku środków finansowych po ukończeniu szkoły podstawowej mógł kontynuować naukę wyłącznie w instytucie pedagogicznym. Po jego ukończeniu uczył w wioskach południowych Czech.

Od małego ciągle coś rysował. To było jego wielką pasją. I nie miało przy tym znaczenia, czy malował portrety stałych bywalców gospody, czy widoczki na zamówienie ludzi. Także doskonale biegał. Jednak w tamtych czasach nauczyciel nie mógł aktywnie uprawiać sportu. Dlatego trenował w tajemnicy. W niedziele jeździł do Pragi, gdzie w barwach klubu atletycznego SK Slavia Praha jako sprinter brał udział w zawodach . Należał do elity czechosłowackiej reprezentacji. Podczas zawodów atletycznych poznał swoją żonę Marię, która pochodziła z bogatej rodziny.

Wkrótce potem przeniósł się do Pragi, gdzie pracując rozpoczął studia na Akademii u profesora Kratochvíla. Jego żona Maria pisała powieści. Dużą popularnością cieszyła się „Kamienna tarka”, „Chłodny poranek” i inne. Pod pseudonimem Gita Šponarová pisała także tzw. „piękne powieści“ dla czasopism. Z tego utrzymywała całą rodzinę, gdy Josef w roku 1946 wyjechał do Paryża, gdzie studiował na École des Beaux Arts i École des Arts Décoratifs u profesorów Cami i Desnoyera.

Po powrocie z Paryża ukończył Akademię Sztuk Pięknych u profesora Silovskiego i otrzymał dyplom malarza akademickiego. Po ukończeniu studiów pracował krótko dla narodowego funduszu zabytków sztuki, a następnie jako dyrektor Szkoły Sztuki Użytkowej w mieście Uherské Hradište.

W roku 1956 dzięki pomocy swych paryskich przyjaciół jeszcze z czasów studiów otrzymał stanowisko eksperta ds. wychowania audiowizualnego UNESCO w Afryce. W ciągu ośmiu lat odwiedził wiele krajów Afryki (Egipt, Mali, Algierię itd.), gdzie poza działalnością eksperta także tworzył. Po powrocie do Czech, już jako emeryt, pod wpływem syna Igora poświęcił się rysunkowi i malowaniu koni.

Syn Petr (1936) mieszka we Francji. Jest absolwentem Wydziału Teatralnego Akademii Muzycznej [DAMU] i zajmuje się aktorstwem. Córka Brigita (1938) mieszka w USA i jako absolwentka Wyższej Szkoły Sztuki Użytkowej [UPRUM] i dalszych studiów w USA zajęła się sztuką tekstylną, a później także malarstwem. Uczy i nadal aktywnie tworzy. Córka Tamara (1949) pracowała jako pielęgniarka, a dla syna Igora (1951) życiową pasję stanowią konie.

Josef Holler zmarł 25 czerwca 1982 mając niecałe 79 lat. Jego żona Maria, która po okresie kariery pisarskiej także poświęciła się sztuce (gobeliny, koronki klockowe, art protis itp.) zmarła w roku 1999 w wieku 89 lat.


Powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:


Wybrane prace:


Prędkość wczytywania jest zależna od rozdzielczości skanów oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.


Tytuł: Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część II – Berlin 1936, wszechstronny konkurs konia wierzchowego
Autor: Hanna Łysakowska
Liczba stron: 44
Wydawca: Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa
Data publikacji: Warszawa, 2019

Opublikowano dzięki uprzejmości autorki i wydawcy.

Katalog wydany przez Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa opisujący historię polskiej reprezentacji w WKKW, podczas IO Berlin 1936.



W związku z objętością dokumentu, mogą wystąpić problemy z jego przeglądaniem na urządzeniach mobilnych (tablety, smartfony).


Prędkość wczytywania jest zależna od rozdzielczości skanów oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.


Tytuł: Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego część I – Berlin 1936, skoki przez przeszkody
Autor: Hanna Łysakowska
Liczba stron: 51
Wydawca: Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa
Data publikacji: Warszawa, 2018

Opublikowano dzięki uprzejmości autorki i wydawcy.

Katalog wydany przez Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa opisujący historię polskiej reprezentacji w skokach przez przeszkody, podczas IO Berlin 1936.



W związku z objętością dokumentu, mogą wystąpić problemy z jego przeglądaniem na urządzeniach mobilnych (tablety, smartfony).

Promotorzy: Muzeum Śląska Cieszyńskiego w Cieszynie

W zbiorach Muzeum Śląska Cieszyńskiego znajdują się dwa gipsowe modele pomników konnych autorstwa Jana Floriana Raszki (1871-1945), rzeźbiarza, medaliera, malarza, pedagoga związanego ze Śląskiem Cieszyńskim i Krakowem.

Ich twórca pochodził z Ropicy k. Cieszyna (obecnie Republika Czeska), kształcił się m.in. w Cieszynie i tu, w latach nauki gimnazjalnej, protektorem uzdolnionego artystycznie młodzieńca został generalny zarządca dóbr arcyksięcia Fryderyka Habsburga na Śląsku (tzw. Komory Cieszyńskiej) – Rudolf Ritter von Walcher Uysdal.

Dzięki niemu przyszły artysta poznał osobiście w 1891 r. brata arcyksięcia Fryderyka – arcyksięcia Eugeniusza, który w latach 1888-1891 przebywał w Cieszynie jako komendant miejscowego garnizonu. Spotkanie to zaowocowało wykonaniem popiersia arcyksięcia, zaś dzieło zyskało uznanie Eugeniusza Habsburga.

Dzięki niemu Raszka otrzymał stypendium umożliwiające podjęcie nauki w ASP w Wiedniu (1892-1899). W okresie studiów przyszły rzeźbiarz stworzył pierwsze portrety konne: samego Walchera oraz arcyksięcia Eugeniusza. Brązowy odlew pomnika Habsburga został wykonany dla siostry arcyksięcia – królowej Hiszpanii Marii Krystyny, natomiast w zbiorach cieszyńskiego muzeum znalazło się gipsowe bozzetto z 1898 r.

Pomników konnych w twórczości Raszki było znacznie więcej.

Wśród nich można znaleźć zarówno rzeźby konne znaczących osobistości, jak i projekty konnych statuetek jako nagród cesarskich w krakowskich wojskowych konkursach hippicznych.

Cezurę w życiorysie i twórczości rzeźbiarza stanowiły lata I wojny światowej. Wówczas zgłosił się do służby w Legionach Polskich (od 1916 r. do 1917 r.). Wtedy też (w 1916 r.) po raz pierwszy sportretował Józefa Piłsudskiego, którego poznał jeszcze przed wojną w Krakowie. Marszałka, z którym połączyła go przyjaźń, uwieczniał wielokrotnie, głównie w formie popiersi, zaś prace nad pomnikiem naczelnika państwa podejmował w latach 30. XX w.

Około 1935-37 r. powstał model konnego pomnika Piłsudskiego, który – wraz z bozzettem wspomnianego posągu arcyksięcia Eugeniusza – trafił do cieszyńskich zbiorów w 1976 r. Pierwotnie uważano, iż jest to projekt niezrealizowanego pomnika marszałka Piłsudskiego w Katowicach.

Niestety informacja o udziale Raszki w 1936 r. w konkursie na ten monument nie została potwierdzona. Projekt doczekał się jednak realizacji w innym miejscu i czasie. Według tegoż modelu wzniesiono z inicjatywy Związku Piłsudczyków brązowy pomnik Marszałka na Placu Litewskim w Lublinie (odsłonięty 10.11.2001 r.). Jego model realizacyjny wykonał Krzysztof Skóra z Chełma, odlew zrealizował Tomasz Zwoliński z Iłży.

Obecnie oba bozzetta pomników konnych – arcyksięcia Eugeniusza i Józefa Piłsudskiego – możemy zaprezentować nie tylko w ich gipsowej, odrestaurowanej formie, ale również w brązowych odlewach, które powstały dzięki pasji i finansowemu zaangażowaniu pan Artura Bobera i Spółki Bober Team w Ochabach.

Autor: Katarzyna Jarmuł-Niemczyk
źródło: Pomniki konne Jana Floriana Raszki w zbiorach Muzeum Śląska Cieszyńskiego


Powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:


Wybrane prace:

Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa, które od 1 stycznia 2018 r. jest odziałem Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie, działa na terenie Łazienek Królewskich w tzw. Koszarach Kantonistów, zbudowanych w latach 1826-1828, oraz w pochodzących z lat 1825-1826 Stajniach Kubickiego.

Zajmuje się ono popularyzacją wiedzy związanej z narodową tradycją łowiectwa i jeździectwa, hodowlą koni na ziemiach polskich, a także tematyką przyrodniczą.


Publikacje:

Opracowania:


WIRTUALNY SPACER

POWOZOWANIA im. ZBIGNIEWA PRUS-NIEWIADOMSKIEGO

Kliknij aby zwiedzić

WIRTUALNY SPACER

MUZEUM ŁOWIECTWA I JEŹDZIECTWA
WARSZAWA

Kliknij aby zwiedzić

Wystawa „Hippiatricus i jego pacjenci”, przybliżająca dzieje warszawskiego szkolnictwa weterynaryjnego z lat 1824-1939. Prezentowane są tam sylwetki osób zasłużonych dla polskiej weterynarii, w tym stołecznych lekarzy koni, oraz tajniki ich pracy.
Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa w Warszawie 4 kwietnia 2017.
Wystawa „Virtuti Militari” poświęcona najwyższemu i najstarszemu polskiemu odznaczeniu bojowemu. Prezentowana była w Muzeum Łazienki Królewskie od 17 września do 11 grudnia 2019 r. Dzieje ustanowionego przez króla Stanisława Augusta orderu to zarazem opowieść o dramatycznych losach Rzeczypospolitej.
Pierwsza ekspozycja, która w tak przekrojowy sposób ukazuje historię polskich orderów i odznaczeń od XVIII wieku do współczesności. Wystawę można było oglądać od 9 listopada 2018 r. do 3 lutego 2019 r.

Adres: ul. 3 Maja 19, 35-030 Rzeszów
Strona: www.muzeum.rzeszow.pl/pl/
Facebook: www.facebook.com/muzeumokregowerzeszow/?fref=ts

Muzeum Okręgowe w Rzeszowie zostało powołane w 1935 roku jako Muzeum Regionalne przez grupę pasjonatów. Było instytucją społeczną i znajdowało się od 1940 roku w kamieniczce w Rynku.

Po 1945 roku instytucja funkcjonowała jako Muzeum Miasta Rzeszowa, a od 1951 roku pod nazwą Muzeum Okręgowe w Rzeszowie.

Po drugiej wojnie światowej nastąpił rozwój miasta i jednocześnie naszej instytucji. W początku lat 50 – tych popijarski klasztor został przeznaczony na stałą siedzibę Muzeum, gdzie do dzisiaj działamy.

Historyczna siedziba z cennymi, barokowymi polichromiami w krużgankach parteru z pierwszej połowy XVIII wieku i unikatowym zespołem malowideł z końca XVII stulecia w refektarzu klasztornym i niegdysiejszej aptece nadaje specyficzną atmosferę.

Muzeum jest samorządową instytucją kultury, która gromadzi zbiory w zakresie: archeologii, etnografii, sztuk plastycznych, rzemiosła artystycznego oraz dokumentację dotyczącą życia politycznego, społecznego i gospodarczego miasta Rzeszowa i województwa podkarpackiego.

Wybrane eksponaty:

Adres: ul. Tadeusza Regera 6, 43-400 Cieszyn
Strona: www.muzeumcieszyn.pl/
Facebook: www.facebook.com/msc.muzeumslaskacieszynskiego

Muzeum Śląska Cieszyńskiego w Cieszynie to jedno z najstarszych muzeów publicznych w Europie Środkowej i najstarsze muzeum publiczne w Polsce, założone przez ks. Leopolda Jana Szersznika w roku 1802.

Publikacje:

Opracowania:

Wybrane eksponaty:

Odlew rzeźby Józefa Piłsudskiego 1935 r, na podstawie modelu gipsowego Jana Raszki. Wykonane za zgodą Muzeum Śląska Cieszyńskiego. Odlewy: https://hvh.cz/.
MC/S/04789 – Jan Raszka, „Piłsudski na koniu – projekt pomnika”, po 1935 r., gips, wys.: 42 cm, szer: 43 cm, głęb.: 14 cm
Na podstawie modelu gipsowego rzeźby Jana Raszki w 2001 roku został stworzony pomnik Marszałka Piłsudskiego na Placu Litewskim w Lublinie.
MC/S/06301 – Tadeusz Ajdukiewicz, „Koń”, koniec XIX w., olej, płótno, wys.: 83 cm, szer: 97 cm
Leon Kossak, „Spacer Konny„, 1856 r.
MC/S/04017 – Heinrich Gottfried Wilda, „Cesarz Franciszek Józef I na koniu„, 1900 r., akwarela na papierze
Juliusz Kossak, „Koń osiodłany stojący przy żłobie”, ok. 1855 r.
Leon Kossak, „Biwak nocny”, 1853 r.
MC/S/00206 – Heinrich Gottfried Wilda, „Pod zamkiem w Cieszynie”,
1905 r., akwarela na papierze, wys.: 25 cm, szer: 35 cm
MC/S/05731 – „Zdobywanie sztandaru na bitwie”, XIX w., Austria, litografia barwna na papierze, wys.: 20,5 cm, szer: 26 cm
MC/S/04998 – Albert Henry Payne, „Napoleon I und sein Führer. Napoleon III”, lata 80. XIX w., Lipsk, staloryt na papierze, wys.: 22 cm, szer: 28 cm,
MC/S/06250 – Karl Adolf Heinrich Hess, „Koń Napoleona”, 1809, Wiedeń, akwaforta na papierze, wys.: 34 cm, szer: 45 cm,
MC/S/06251 – „Szkielet konia”, XIX w., miedzioryt na papierze, wys.: 32 cm, szer: 40 cm.
MC/S/03394 – Anton Zampis, „Arcyksiążę Albrecht Fryderyk Rudolf na koniu w czasie manewrów„, 1878 r., litografia na papierze, wys.: 81 cm, szer: 62 cm,
MC/S/01999 – „Siodło damskie„, XVIII w., skóra, płótno, metal, wys.: 52 cm, szer: 56 cm
Jan Raszka, „Model posągu konnego arcyksięcia Eugeniusza Habsburga”, 1898

Wszystkie zdjęcia opublikowano dzięki uprzejmości Muzeum Śląska Cieszyńskiego w Cieszynie.