Autoportret. Olej na płótnie. 55 x 45 cm. Muzeum Śląskie, Katowice.

Promotorzy:

W latach 1880-1884 studiował pod kierunkiem Wojciecha Gersona w warszawskiej Klasie Rysunkowej a w latach 1885-86 w Akademii petersburskiej.

Od 1884 współpracował z warszawskimi czasopismami “Tygodnik Ilustrowany” i “Kłosy”. W 1889 wyjechał do Paryża, gdzie zapoznał się z impresjonizmem. Tam powstały jego pierwsze obrazy impresjonistyczne. W 1890 wrócił na stałe do Warszawy.

Malował pejzaże (Nowy Świat, Mokra Wieś 1892) i kompozycje figuralne (Dzieci w ogrodzie 1892), odznaczające się czystą, świetlistą gamą barwną, często o śmiałych zestawieniach kolorystycznych, a także portrety.

Na przełomie 1892 i 1893 pod wpływem przeżyć osobistych zwrocił się ku symbolizmowi, malując obrazy w ciemnym kolorycie, utrzymane w nastroju niesamowitości i fantastyki (Taniec szkieletów, Szał uniesień 1893).

Pod koniec 1894 nieuleczalnie chory Podkowiński namalował swój ostatni obraz Marsz żałobny Chopina.

Źródło: www.pinakoteka.zascianek.pl

Przejdź do wpisu o artyście w Legendach Polskiego Jeździectwa (kliknij)

Portret własny artysty 1892.

Powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:


Wybrane prace: