Kon, Leon

Praktyk i teoretyk maneżowej szkoły jazdy.

Jeszcze w Rosji przekonuje się do metod szkoły naturalnej. Od 1919 r. w Polsce, oficer 2. Pułku Ułanów. Trenuje kolejne ekipy olimpijskie: Paryż 1924 r., Amsterdam 1928 r., Berlin 1936 r., Rzym 1960 r.

Trener, sędzia, autor podręczników i polskiej edycji przepisów jeździeckich.

Dwukrotnie zorganizował PZJ – w 1928 i 1957 r. Rozumiał, doceniał i propagował ideę olimpijską.

W czasie kursów jeździeckich w Bartoszycach, dawał wszystkim prawdziwą przedwojenną szkołę jazdy.

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Grabowski, Jan

Urodził się 18 marca 1893 roku w Warszawie jako syn Jana i Emilii Barcikowskiej. Tam też ukończył w roku 1911 gimnazjum filologiczne „Szkoła Ziemi Mazowieckiej”, a następnie w roku 1916 Wyższą Szkolę Rolniczą w Warszawie, z której powstała Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego. W niej dyplom inżyniera rolnika otrzymał dopiero w roku 1926.

Od początku studiów wyższych przejawiał specjalne zamiłowanie do koni i postanowił w tej dziedzinie się specjalizować. Wraz z kolegami Stanisławem Schuchem i Bronisławem Walickim, założył kółko hipologiczne. W roku 1914 Grabowski odbył praktykę w znanej stadninie arabskiej książąt Sanguszków w Sławucie.

W latach 1916-1918 pracował w organizacjach rolniczych.

Po objęciu stanowiska naczelnego dyrektora w Zarządzie Stadnin przez Fryderyka Jurjewicza. Jan Grabowski został jego zastępcą. W roku 1921 otrzymał nominację na inspektora generalnego Stadnin Państwowych, a po utworzeniu w roku 1923 Departamentu Chowu Koni w Ministerstwie Rolnictwa i Dóbr Państwowych, został w nim naczelnikiem Wydziału Stadnin Państwowych.

Jako zastępca dyrektora zajmował się hodowlą w całym kraju. Miał w swej gestii także sprawy wyścigów konnych, ustawodawcze, towarzystw hodowlanych, wyścigowych i związków jeździeckich, ksiąg stadnych, wystaw itp. Kierując tym, przy ówczesnej wysokiej liczbie koni w kraju i ich znaczeniu dla gospodarki państwowej i wojska, inż. Grabowski wykazywał zawsze wielką energię, pracowitość, a przede wszystkim głęboką wiedzę w podejmowaniu trafnych decyzji.

Podczas okupacji niemieckiej Jan Grabowski pracował jako inspektor hodowli koni w Warszawskiej Izbie Rolniczej i jako redaktor ksiąg stadnych. Jednocześnie organizował stadninę koni czystej krwi arabskiej w Nieborowie dla Janusza ks. Radziwiłła.

W roku 1945 inż. Grabowski został mianowany dyrektorem nowej, powstałej po reformie rolnej, Państwowej Stadniny Koni Walewice.

Pod koniec swej pracy w stadninach rozpoczął się drugi okres, po przedwojennym, wzmożonej działalności pisarskiej i publicystycznej Jana Grabowskiego, który trwał nieprzerwanie do końca życia.

Źródło: Słownik Jeździecki i Hodowlany – Lesław Kukawski

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Węgrzyn, Iwona

Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół problematyki związków literatury i historii oraz postrzeganych na tym tle zagadnień zbiorowej świadomości Polaków XIX wieku. Badania te obejmują zarówno literaturę piękną, jak krytykę literacką, biografistykę i pamiętnikarstwo. Wędrując, wzorem swego nauczyciela i mistrza Franciszka Ziejki, po zapomnianych ścieżkach dziewiętnastowiecznej literatury polskiej przypomina postaci i dzieła twórców związanych z koterią petersburską (Henryk Rzewuski, Ludwik Sztyrmer, Jan Barszczewski), pisarzy i myślicieli nurtu konserwatywnego (Julian Klaczko, Lucjan Siemieński, Józef Ignacy Kraszewski) oraz niedocenionych autorek tamtego stulecia (Ewa Felińska, Zofia Węgierska, Maria Sadowska).

Autorka książek Polskie piekło. Literackie biografie zdrajców targowickich: Stanisława Szczęsnego Potockiego, Franciszka Ksawerego Branickiego i Seweryna Rzewuskiego (Kraków 2005), W świecie powieści Henryka Rzewuskiego (Kraków 2012), Wyczerpana tradycja. Szkice o literaturze polskiej XIX wieku (Warszawa 2021). Przygotowała edycje: Julian Klaczko, Rozprawy i szkice (Kraków 2005), Henryk Rzewuski, Nie-bajki i inne opowieści szlacheckie (Kraków 2011), Michał Grabowski, Stanica hulajpolska. Ukraińskie opowieści (Kraków 2016), B. Prus, Kroniki, Lublin 2017, t. I-V.

Autorka artykułów i szkiców:

Wartość pamięci. „Noce bezsenne” w kręgu pamiętnikarskich form twórczości J. I. Kraszewskiego, w: Europejskość i rodzimość. Horyzonty twórczości J. I. Kraszewskiego, pod red. W. Ratajczaka i T. Sobieraja, Poznań 2006;

W kręgu redakcji „Wiadomości Polskich”. Ludzie i tematy. Rekonesans badawczy, w: Emigranci, wygnańcy, wychodźcy… „Kolokwia Krakowskie”, pod red. I. Węgrzyn, G. Zająca, Kraków 2007;

Wilno Józefa Ignacego Kraszewskiego – miasto snów, wspomnień i historii, w: „Acta Litterara Comparativa”. Vilnius: Cultural and Litterary Reflection, 4/2009, Vilniaus Pedagoginio Universiteto Leidykla 2009;

„Pantofel. Historia mojego kuzyna” Ludwika Sztyrmera. Wariacje na temat małej biografii i wielkiej biblioteki, w: „Wiek XIX. Rocznik Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza” Rok II (XLIV) Warszawa 2009;

„Polska i Moskwa”. Zesłańcze zapiski Apolla Korzeniowskiego. „Perspektywy kultury”. Pismo Instytutu Kulturoznawstwa Wyższej Szkoły Filozoficzno-Pedagogicznej „Ignatianum” w Krakowie, 3/ (2/2010);

Maria Konopnicka – kłopoty z biografią, w: Czytanie Konopnickiej, red. O. Płaszczewska, Kraków 2011;

(1831-1863) Dwaj Juliusze Lucjana Siemieńskiego. Zapomniana opowieść o polskich powstaniach, w: Kraków i Galicja wobec przemian cywilizacyjnych 1866-1914. Studia i szkice, red. K. Fiołek, M. Stala, Kraków 2011;

Jak zdobyć męża? Herkulesowe prace romantycznych panien na wydaniu, w: Prace Herkulesa – człowiek wobec wyzwań, prób i przeciwności, pod red. M. Cieśli-Korytowskiej i O. Płaszczewskiej, Kraków 2012.

Konserwatysta wobec wyzwań nowoczesnego rynku prasowego. “Dziennik Warszawski” Henryka Rzewuskiego, w: Romantyzm warszawski 1815-1864, pod red. O. Krysowskiego, Warszawa 2016;

Smutne humoreski Marii z Brzezinów Sadowskiej. O niedocenionym gatunku I zapomnianej pisarce, “Pamiętnik Literacki” 2016, z. 3;

Krakowskie albumy Józefa Kremera, w: Józef Kremer (1806-1875). Studia I materiały, pod red. U. Bęczkowskiej, R. Kasperowicza, J. Maja, Kraków 2016;

Zosia I Zonia. Józef Ignacy Kraszewski I zaplątana w literaturę historia Zofii Klimańskiej, w: Poetyka losu I historii. Profesorowi Tadeuszowi Budrewiczowi w sześćdziesiątą piątą rocznicę urodzin, pod red. K. Gajdy, R. Stachury-Lupy, K. Wądolny-Tatar, Kraków 2017;

Antonina Domańska – szkic do portretu, “Wiek XIX” 2018;

Jakub vs. Jakób. Szela – powroty Upiora, “Ruch Literacki” 2021, z. 2

Ponadto autorka haseł biograficznych i problemowych w tomie Kultura pogranicza wschodniego. Zarys encyklopedyczny, red. T. Budrewicz, T. Bujnicki i J.S. Ossowski, Warszawa 2011 oraz w Słowniku polskiej krytyki literackiej (1764-1918), Toruń-Warszawa 2016.

Źródło: www.pogranicze.polonistyka.uj.edu.pl

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Okulicz, Jan

Dziennikarz.

Wieloletni pracownik ilustrowanego tygodnika Sportowiec – publikacji o tematyce sportowej, wydawanej w Polsce w latach 1949–1995.

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Pawlus, Ewa

Mieszka i pracuje we Wrocławiu. Z wykształcenia jest historykiem wojskowości. Od maja 2016 roku prowadzi blog historyczny Tropem Hubala, który polecamy.

Postacią majora Hubala interesuje się od jedenastego roku życia. Szczególnie bliski jest jej wątek sportowej kariery Henryka Dobrzańskiego.

30 kwietnia 2016 została wyróżniona honorową odznaką „Hubalczycy 1939-1940”, przyznawaną przez Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej Środowisko „Hubalczycy”.

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Danielewicz, Henryk

Wybitny znawca wyścigów konnych, wieloletni współpracownik „Konia Polskiego”.

Pierwszy raz trafił na wyścigi, przyprowadzony przez ojca, gdy miał 14 lat. Było to w 1921 roku, wtedy jeszcze na Torze Mokotowskim. Od tego momentu swoje życie związał z tym sportem konnym. Przez pewien czas był nawet menedżerem małej stajni wyścigowej. Jednak największą Jego pasją okazało się dziennikarstwo. Jeszcze przed wojną został sprawozdawcą wyścigowym gazety „Dobry Wieczór”.

Od 1930 roku, za namową profesora Jana Grabowskiego, rozpoczął stałą współpracę z „Jeźdźcem i Hodowcą”. Po wojnie osiadł w Łodzi i przez 26 lat pracował jako tłumacz filmowy, wykorzystując swą znajomość czterech języków obcych.

Do Warszawy przyjeżdżał na najważniejsze gonitwy, a o wyścigach pisywał sporadycznie do „Stolicy” i „Przeglądu Hodowlanego”. Gdy w 1965 roku zaczął się ukazywać „Koń Polski”, Henryk Danielewicz od początku stał się jego współpracownikiem i był nim do ostatnich dni swego życia. Pisywał zarówno o wyścigach zagranicznych i światowej hodowli koni pełnej krwi angielskiej, na których to zagadnieniach znał się wybornie, jak i o historii polskich wyścigów czy hodowli.

Zabierał także głos – w dyskusji o organizacyjnym kształcie współczesnych wyścigów w Polsce. Polskie Derby obejrzał 76 razy, co jest chyba światowym rekordem.

Opracował: Marek Szewczyk

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Gocłowski, Paweł

Autor. Dziennikarz. Prezes Zarządu Polskiego Związku Hodowców Koni Pełnej Krwi Angielskiej, organizacji pozarządowej zrzeszającej hodowców koni pełnej krwi angielskiej.

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Krzyształowicz, Andrzej

Urodził się w Wiedniu w 1915 roku. Od dzieciństwa był związany z rolnictwem dzięki ojcu, który w owym czasie administrował majątkiem Dzieduszyckich w Zarzeczu.

Jego dorosłe życie było konsekwencją dziecięcych wyborów. W Janowie Podlaskim pojawił się po raz pierwszy w 1937 r. zbierając materiały do uniwersyteckiej pracy dyplomowej, po której obronie został rok później zastępcą szefa janowskiej stadniny.

Podczas wojny ewakuował stado przed Niemcami na wschód. Po 17 września i natarciu Rosjan – wrócił na zachód. Był świadkiem w Janowie grabieży koni przez Rosjan. Za okupacji niemieckiej pracował jako masztalerz, odbudowując stado z ocalałych koni. W 1944 czekała Go kolejna ewakuacja, na zachód. Wrócił do Polski z ostatnim transportem koni w 1946 r.

Pod koniec lat 50. XX w., został dyrektorem Stadniny Koni w Janowie Podlaskim.

Jesienią 1969 r. doprowadził do zorganizowania pierwszej w Polsce aukcji koni arabskich.

Wielki talent hodowlany w połączeniu ze żmudną codzienną pracą, sumiennością i poczuciem obowiązku, których też wymagał od innych, sprawiły, że wyhodowane przez Niego konie odnosiły sukcesy na pokazach hodowlanych, torach wyścigowych i hipodromach w Polsce i na świecie. Na triumf wychowanków Andrzeja Krzyształowicza składają się:

  • 22 tytuły czempionów Polski,
  • zwycięstwa w czempionatach USA, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Belgii, Francji, Niemiec, Wielkiej Brytanii, Kanady, Brazylii,
  • wygrane gonitwy 19 razy Derby, 17 Oaks, 18 Nagroda Porównawcza, 18 Nagroda Janowa, 2 Międzynarodowa Nagroda Europy,
  • złoty medal olimpijski w skokach przez przeszkody.

Pełnił funkcję dyrektora SK Janów Podlaski przez 35 lat, aż do emerytury.

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Pankiewicz, Roman

Urodzony w 1924 w Kapłanowicach (obecnie na Białorusi).

W latach 1940-1946 zesłany na Syberię. Pracował między innymi w tajdze, kopalni węgla, następnie przez szereg lat przy koniach. Kierownik a następnie zastępca dyrektora Stadniny Koni w Albigowej (1951-1958). Hodowca legendarnego Baska, nazwanego „Objawieniem Ameryki”.


Przez prawie całe życie zbierał materiały o koniach arabskich i pisał o nich. A robił to wszystko po to, by swoją pracą podzielić się z innymi. Tak właśnie powstały książki „Polska hodowla koni czystej krwi arabskiej 1918-1939”, „Rejestr polskich ogierów czystej krwi arabskiej użytych w hodowli w latach 1944-1993” tom 1 i 2 czy „Siedmiu wspaniałych”.

Promował polską hodowlę koni arabskich poprzez wykłady na kursach w Kanadzie oraz wygłaszane referaty na konferencjach hodowlanych w USA, poświęconych polskiemu koniowi arabskiemu.

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Prus-Niewiadomski, Zbigniew

Żołnierz 1 pułku szwoleżerów J. Piłsudskiego AK. Uczestnik powstania warszawskiego i ‘Akcji Burza’

Inicjator odrodzenia sportów zaprzęgowych w Polsce i rajdów długodystansowych. Wybitny znawca konkurencji powożenia.

Publikacje w PCBJ:

/Autor