Bober, Artur

Absolwent AWF Wrocław. Praca magisterka: Teoria treningu sportowego w jeździectwie. Były trener kadry narodowej Polski w konkurencji WKKW.

Zawodnik w konkurencji WKKW – klasa mistrzowska, trener I kl. jeździectwa.

Medalista Mistrzostw Polski WKKW: Stara Miłosna 1979 – koń Chorwat xo; Jaroszówka 1984 – ogier Bemol xx; Jaroszówka 1986 – koń Czubczyk xx, uczestnik: Mistrzostw Świata WKKW Luhmühlen 1982 – koń Czubczyk xx, Mistrzostw Polski w skokach Moszna 1985 – koń Czubczyk xx, konkursu skoków na wysokość Gniezno 1985 – koń Czubczyk xx – 200 cm, reprezentant Polski – Igrzyska Jeździeckie Sztokholm 1990 – koń Rosario xx. Powołany do kadry olimpijskiej Los Angeles 1984. Odznaczony brązową odznaką FEI. W 2016 roku odznaczony Polską Honorową Złotą Odznaką Jeździecką.

Pierwszy trener i twórca konkurencji WKKW w Stragona Strzegom. Pierwszy zdobywca medali dla tego klubu w Mistrzostwach Polski: srebrny medal – 1984 r. ogier Bemol xx, brązowy medal – 1986 r. koń Czubczyk xx.Trener zawodników: Artur Społowicz, Mariusz Kleniuk, Jan Cieślar, Jan Mleczko, Mirosław Loska. W latach 1982-1984 – trener kadry narodowej Polski WKKW juniorów; w latach 1987-2000 – trener kadry narodowej Polski WKKW seniorów. W 2000 r. trener koordynator konkurencji WKKW.

Artur Bober – kaskader, szybownik, skoczek spadochronowy (49 skoków). Wraz z rodziną, współzałożyciel medialnej spółki BoberTeam zajmującej się edukacją i promocją historii polskiego jeździectwa.

Zainteresowania i hobby: kolekcjoner rzeźb, obrazów i książek – jeździectwo

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Szydlik, Andrzej

Związany ze służewieckim torem wyścigowym od lat dziecięcych. Był chłopcem stajennym, kierownikiem stajen wyścigowych, handicaperem, sędzią na celowniku, kierownikiem działu selekcji, przewodniczącym komisji technicznej i odwoławczej, wieloletnim komentatorem.

Zdjęcie autorstwa Piotra Dzięciołowskiego.

Źródło: „Świat wyścigów” (2022) – Piotr Dzięciołowski.

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Szarska, Ewa

Dr hab. Ewa Szarska jest kierownikiem Pracowni Fizjologii Stosowanej Wojskowego Instytutu Higieny i Epidemiologii. Od wielu lat zajmuje się zagadnieniami związanymi z fizjologią wysiłku i treningiem koni. Wydala między innymi „Vademécum rajdowca” (Agencja Reklamowa CREX 1998 r.), które było pierwszą polską książką o dyscyplinie rajdów i treningu koni rajdowych oraz „Badania laboratoryjne w treningu koni” (Agencja Reklamowa CREX 1999 r.), w których wykazuje celowość kontroli stanu zdrowia i wydolności konia wyczynowego na podstawie zmian wartości parametrów krwi. W latach 1992-2002 była przewodniczącą Komisji Konnych Rajdów Długodystansowych PZJ. Jest sędzią międzynarodowym w dyscyplinie rajdów

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Petrynik, Roman

Urodził się 06.02.1957 r. w Janowie Podlaskim, gdzie spędził również lata dziecięce i młodzieńcze. W latach 1964-1975 był uczniem janowskich szkół. Od 1980 do 1990 roku prowadził tutaj zakład fotograficzny.

Fotografowanie jest nie tylko jego zawodem, ale i pasją, z którą od lat 70-tych XX wieku utrwala życie rodzinnego miasteczka i Południowego Podlasia. Ze szczególnym pietyzmem ocala od zapomnienia zabytki architektury wiejskiej – pałace, dwory, chaty oraz elementy wystroju wnętrz.

Trasy jego wędrówek wiodą do starych podlaskich kościołów, cerkwi, kapliczek i cmentarzy różnych wyznań. Interesuje się ginącymi śladami kultur narodów zamieszkujących niegdyś jego małą Ojczyznę. Przedmiotem jego poszukiwań są nie tylko motywy fotograficzne, ale także historia Janowa Podlaskiego i powiatu bialskiego oraz zawiłe losy ludzi osiadłych na tych terenach. Poznaje potomków Unitów Podlaskich, Tatarów, Olędrów. Nieobca mu jest znajomość historii społeczności żydowskiej, żyjącej niegdyś na ziemi podlaskiej.

(kliknij aby przejść do Facebook Romana Petrynika)

Gromadzone od wielu lat zbiory Romana Petrynika ciągle uzupełniane są o kolejne zdjęcia, dokumenty i eksponaty, które pozwalają uchronić od zapomnienia zanikające zawody, obrzędy i zwyczaje. Autor spisuje również lokalne opowieści, ciekawostki i legendy. Od wielu lat współpracuje z lokalną prasą i wydawnictwami, prezentując część swoich zbiorów i fotografii. Między innymi spotkać możemy jego fotografie w takich publikacjach, jak: „Kult św. Wiktora w Kościele Kolegiackim w Janowie Podlaskim” (2000) Wiktora Kapłana, „Neple i Okolice” (2001) ks. Zdzisława Oziembło, „Gmina Biała Podlaska – Tradycja a Współczesność” (2004), „Narodowo Radykalni” (2004) Mariusza Bechty, „Historia szkół średnich w Janowie Podlaskim 1945 – 2005″ (2005) Jarosława Dubisza, „Młyny wietrzne w powiecie bialskim” (2005) Renaty Maj, „Spacer po Janowie Podlaskim 1465 – 2005″ (2005), czy też „Stosunki wyznaniowe w Polsce…” (2010) Andrzeja Tłomackiego.

Roman Petrynik należy do Stowarzyszenia Przyjaciół Janowa Podlaskiego… ciąg dalszy:

Jest autorem i współautorem wielu publikacji, albumów, książek, folderów i kart pocztowych. Najbardziej znane pozycje jego autorstwa to:

  • Wawel Podlasia, Janów Podlaski, 1999
  • Reprint: Monografia Janowa Podlaskiego Jana Caruka z 1934 roku, Janów Podlaski 2010
  • Stadnina koni w Janowie Podlaskim – dawniej i dziś, Janów Podlaski 2010
  • Janów Podlaski – czas zatrzymany w fotografii 1875-1945 (tom I), Janów Podlaski 2012
  • Janów Podlaski – czas zatrzymany w fotografii 1946-2012 (tom II), Janów Podlaski 2016
  • Strażnicy kościoła św. Jana Chrzciciela w Janowie Podlaskim, Janów Podlaski 2015 – współautor z Piotrem Koryckim
  • Opowieści o dawnym Janowie, Arche 2017 – współautor z Piotrem Strzałkowskim

Kolekcja zdjęć zbieranych czarno-białych i wykonywanych kolorowych na temat Południowego Podlasia (szczególnie Janowa Podlaskiego, stadniny koni na Wygodzie i okolicy) jest ciągle uzupełniana i czeka na dalsze opracowania. Jednym z nich może być trzeci tom albumu poświęcony stadninie.

Publikacje w PCBJ:

Galeria:

/Autor

Sykut, Mariusz

Absolwent scenariopisarstwa w łódzkiej szkole filmowej.

Studiował także scenariopisarstwo i dramaturgię na FAMU w Pradze.

Zwycięzca polskiej edycji międzynarodowego konkursu scenariuszowego Hartley – Merrill za scenariusz „Skrzywdzeni”, Wcześniej wyróżniony w tym konkursie za scenariusz „Zakładnicy”.

Wykładowca w AMA Film Academy i Studium literacko – artystycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Krzakowska-Łazuka, Ewa

Ewa Krzakowska-Łazuka – dr nauk humanistycznych (UW), literaturoznawczyni, redaktor i pedagog. Stypendystka University of Glasgow. Posiada także średnie wykształcenie rolnicze w zakresie chowu i użytkowania koni. Miłośniczka jeździectwa. Beneficjentka hipoterapii. Od wielu lat zaangażowana w działania na rzecz praw zwierząt. Jej główne zainteresowania naukowe to: recepcja kultury brytyjskiej II poł. XIX wieku, świadomość ekologiczna w literaturze XIX i XX wieku oraz motyw i temat konia w literaturze i sztukach plastycznych. Od kilku lat amatorsko, choć intensywnie zajmuje się także fotografią koni.

  • Doktor nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa (Uniwersytet Warszawski).
  • Stypendystka University of Glasgow (Wydział Historii Sztuki).
  • Absolwentka Technikum Hodowli Koni w Piasecznie.
  • Hodowczyni koni arabskich – janowskie konie zakupiła w odpowiedzi na apel Aliny Sobieszak – red. naczelnej pisma „Araby Magazine”, żeby kupować konie od znajdujących się w trudnej sytuacji stadnin państwowych.
  • Rzecznik prasowy i specjalista ds promocji, kultury i edukacji oraz wolontariuszka SK Janów Podlaski (znajomość funkcjonowania stadniny od szczegółu do ogółu).
  • Miłośniczka i znawczyni historii SK Janów Podlaski. (Obecnie – w trakcie pisania pracy naukowej na temat Czesława Tańskiego – pioniera polskiego szybownictwa, malarza koni, związanego historycznie ze Stadniną w Janowie Podlaskim.)
  • Razem z wybitnym malarzem Bogusławem Lustykiem i twórcą epokowego projektu Polskiej Cyfrowej Biblioteki Jeździeckiej Arturem Boberem – współinicjatorka akcji społecznej „Ratujmy Janów!”. Opracowała i przedstawiła w jej ramach postulaty, dotyczące poprawy sytuacji w stadninie.
  • Amatorsko, choć bardzo intensywnie, zajmuje się fotografowaniem koni.
  • Autorka prac naukowych i popularnonaukowych na temat jeździectwa i motywu konia w literaturze i sztuce.
  • Współtwórczyni programu Akademii Młodego Jeźdźca – projektu edukacyjnego w SK Janów Podlaski.
  • W 2025 r., przejęta stanem kolekcji hipologicznej w zasobach SK Janów Podlaski, podjęła studia podyplomowe na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w zakresie ochrony, restauracji i konserwacji dzieł sztuki i dóbr kultury. Studia Podyplomowe dla Menedżerów Opieki i Konserwacji – Restauracji Dzieł Sztuki to jedyne tego typu studia w Polsce (w 2025 r. pierwsza edycja) mające na celu kształcenie, uwrażliwienie i podnoszenie kompetencji w zakresie zarządzania dobrami kultury objętymi ochroną archeologiczną i konserwatorską. Zawierają moduł dotyczący wpisywania obiektów kultury na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
  • Biegły angielski (Certificate of Advanced English).

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Chmiel, Krystyna

Ukończyła studia na Wydziale Zootechnicznym SGGW w Warszawie, w roku 1977. Od początku obrała specjalizację w zakresie hodowli koni czystej krwi arabskiej. Podczas studiów jeździła jako amatorka w stajniach wyścigowych trenerów Zbigniewa i Stefana Michalczyków oraz Leona Chatizowa.

Na torach wyścigowych Partynice i Służewiec odbywała staż podyplomowy. W latach 1978-1981 pracowała jako redaktor w Państwowym Wydawnictwie Rolniczym i Leśnym, gdzie przypadło jej w udziale redagowanie książki prof. Witolda Pruskiego „Dwa wieki polskiej hodowli koni arabskich i jej sukcesy na świecie”.

W roku 1981 Krystyna Chmiel (jeszcze pod nazwiskiem panieńskim Lewik) została pracownikiem naukowo-dydaktycznym AR w Lublinie. Pod kierunkiem prof. Mariana Budzyńskiego prowadziła badania na temat użytkowości wyścigowej koni arabskich, co zaowocowało pracą doktorską obronioną w 1983 r. i kolokwium habilitacyjnym w 1990 r. Tytuł profesora otrzymała w roku 2002.

W latach 1987-2008 prowadziła gospodarstwo rolne w okolicach Zamościa, gdzie hodowała najpierw koniki polskie, używane do hipoterapii dla dzieci niepełnosprawnych, a od roku 1990 konie czystej krwi arabskiej, jako jedyny naukowiec w Polsce równocześnie hodujący tę rasę. Obecnie również utrzymuje 2 klacze czystej krwi arabskiej.

Jest autorką około 200 publikacji naukowych, w tym 5 pozycji książkowych: „One tworzyły piękno” (Warszawa 2007), „Rejestru wartości użytkowej polskich koni czystej krwi arabskiej”: t.l (Lublin 1988), t.2 (Lublin 1994), t.3 (Lublin 2005) i t.4 (w druku) oraz monografii „Stadnina Koni Białka” (Kraków 2019).

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Potrzuski, Kamil

Historyk sportu, naukowiec i wykładowca akademicki. Pracownik Katedry Nauk Humanistycznych i Społecznych Akademii Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie.

Kamil Potrzuski urodził się w 1987 r. w Warszawie. W 2011 roku ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie w 2018 r. obronił doktorat na Wydziale Historycznym (tytuł rozprawy „Infrastruktura sportowa w międzywojennej Warszawie na tle innych dużych miast Rzeczypospolitej”). W latach 2006-2018 reprezentant Uniwersytetu Warszawskiego w międzyuczelnianej rywalizacji sportowej w biegach przełajowych i lekkiej atletyce. Obecnie pracuje jako adiunkt w Katedrze Nauk Humanistycznych i Społecznych Akademii Wychowania Fizycznego Józefa Piłsudskiego w Warszawie oraz jako nauczyciel historii w LXVII Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Nowaka – Jeziorańskiego w Warszawie. Prywatnie żonaty z Olgą, tata Anastazji, Stefana i Konstantego.

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Bossak-Herbst, Barbara

Socjolożka, badaczka, reżyserka. Pracuje jako adiunkt na Wydziale Socjologii (dawniej w Instytucie Socjologii) Uniwersytetu Warszawskiego. Autorka książki ’Antropolis. Współczesny Gdańsk w wymiarze symbolicznym’ (2009), filmu entograficznego ’450 kilo marzeń’ oraz artykułów, m. in. na łamach „Journal of Urban Affairs”, „Memory Studies” czy „Space and Culture”.

Zainteresowania naukowe: antropologia i socjologia miasta, antropologia społeczna, przestrzeń Warszawy, socjologia kultury, zróżnicowanie kulturowe.

DZIAŁALNOŚĆ NAUKOWA

2023 – habilitacja, Wydział Socjologii UW

2007 – doktor, Wydział Filozofii i Socjologii UW

2002 – magister, Instytut Socjologii UW

Wybrane publikacje:

Książka

B. Bossak-Herbst, Warszawska enklawa. Świat społeczny wyścigów konnych na Służewcu, Oficyna Naukowa 2020.

Artykuły

B. Bossak-Herbst, M. Głowacka-Grajper, ‘A woman has a problem of the type that she is a woman’: Feminisation in horse racing in Poland, “International Review for the Sociology of Sport” (online), 2021.

B. Bossak-Herbst, M. Głowacka-Grajper, ‘An oasis of freedom’ in communist Poland: The horse racetrack in Warsaw in the memory of its regular visitors, “Memory Studies”, nr 6, 2020.

B. Bossak-Herbst, The multispecies community at the Służewiec Racetrack in Warsaw, “Journal of Urban Affairs” (online), 2020.

Rozdziały w książkach

B. Bossak-Herbst, The multispecies community within the training and housing complex inside the Racetrack Służewiec, from pre-socialist, through socialist, to present-day Warsaw, w: Animals in the city, red. L. Reese, Routledge 2021, s. 152-178.

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Marchowiecki, Tadeusz

Tadeusz Marchowiecki urodził się w roku 1904 w Trembaczewie k. Rawy Mazowieckiej. Ukończył gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Warszawie, a następnie Wydział Rolny Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie w 1930 r. Pracę zawodową w Państwowych Zakładach Chowu Koni rozpoczął od praktyki rolno-hodowlanej w Państwowym Stadzie Ogierów w Bogusławicach. Stopniowo awansując pracował w PSO Łąck, PSO Stargard Gdański. W grudniu 1936 r. został mianowany kierownikiem PSO Janów Podlaski.

Po wkroczeniu wojsk niemieckich i podjęciu przez dowództwo Wermachtu decyzji o odtworzeniu w Janowie Podlaskim hodowli koni, został zatrudniony jako techniczny asystent przy komendancie Stada Ogierów. Funkcję komendanta przez większość okupacji pełnił bardzo dobrze wspominany przez personel płk. Hans Fellgiebel.

Po ewakuacji janowskich koni w lipcu 1944 r. na teren Rzeszy, Taduesz Marchowiecki pracował w prywatnej stadninie Anny Schutz-Marchowieckiej w Białej Wielkiej.

1 maja 1945 r. otrzymał polecenie objęcia kierownictwa PSO Białka, a w lipcu zamienione je na kierowanie PSO Bogusławice. W 1950 r. przeniesiony został do Opola na stanowisko inspektora hodowli koni na terenie województw: opolskiego, katowickiego, wrocławskiego i łódzkiego. Do jego zadań należało, organizowanie i nadzorowanie hodowli koni w stadach, stadninach i gospodarstwach pegerowskich. Od 1951 r. biuro inspektora IV rejonu było zlokalizowano przy PSO Koźle.

W lipcu 1958 r. rozpoczął pracę jako dyrektor Stadniny Koni Walewice. W połowie 1961 roku, na własną prośbę, przeszedł do pracy w Państwowych Torach Wyścigów Konnych w Warszawie, skąd po 42 latach pracy w swym umiłowanym zawodzie przeszedł w 1972 r. na emeryturę.

Zmarł w Warszawie w roku 1985.

Publikacje w PCBJ:

/Autor