Na południowy zachód od Krakowa, na ziemiach dawnego księstwa zatorsko-oświęcimskiego, we wsi Ryczów wznosi się romantyczny pałac, otoczony zabytkowym parkiem krajobrazowym. Zbudowany w latach 1862 – 1864, przechodził różne koleje losu. Dorowadzony do ruiny za czasów PRL, zdewastowany i opuszczony, w roku 1991 powrócił w ręce dawnych właścicieli, by – powoli odzyskując pierwotny kształt – służyć podtrzymywaniu związanego z tym miejscem dziedzictwa historii, kultury i sztuki.

15 maja 1862 Tytus Drohojowski rozpocząl budowę nowego pałacu; stary drewniany dwór, zbudowany jeszcze przez Cystersów, miał wkrótce paść ofiarą pożaru (1 listopada 1865), który zniszczył go doszczętnie. Fundamenty pod nową budowlę założono w ogrodzie, na zachodnim skraju wsi. Do końca roku 1864 pałac był gotów; poświęcił go 4 stycznia 1865 ks. Jan Michalski, proboszcz ze Spytkowic. Wokól pałacu założono park krajobrazowy. Wkrótce, niedaleko, powstała także stajnia i spichlerz.

12 lutego 1936 dobra ryczowskie nabył Generał Zygmunt Piasecki. Majątek był w opłakanym stanie; w pałacu mieszkała 87-letnia baronowa Błażowska wraz z damą do towarzystwa i tabunem kotów.

Lata 1936-39 to krótki okres świetności pałacu. Majątek, pod nowym zarządem, prosperował coraz lepiej, pod czujnym okiem ogrodnika piękniał park krajobrazowy. W specjalnych misach, aż z Francji, sprowadzono rzadkie krzewy azalii, które malowniczo kwitły w maju – na imieniny Pani Generałowej. Zofia z Beilińskich, ukochana żona generała, była dobrym duchem ryczowskiego domu.

Położony niedaleko Krakowa, pałac stał się ośrodkiem życia towarzyskiego. Częstymi gośćmi byli oficerowie Krakowskiej Brygady Kawalerii, a piwniczka z nalewkami, które osobiście przygotowywał Generał, cieszyła się zasłużoną sławą.

Latem odbywały się tu tzw. przedobozia – pobyty wypoczynkowo-ćwiczebne, przygotowujące żołnierzy do obozów szkoleniowych. Ich atrakcją były zawody w ujeżdżeniu koni lub w szermierce.

5 września 1939 do Ryczowa weszli Niemcy. Gdy zbliżał się front, generałowa wraz z matką i dziećmi – jak wielu innych – wyruszyła na wschód, w nadziei, że tam będzie bezpieczniej. Wieść o inwazji sowietów zastała ich pod Kowlem; zawrócono natychmiast, nie czekając poranka. Po kilku tygodniach tułaczki dotarli do Ryczowa. Dom był splądrowany. Zaczęło się życie w warunkach wojennych; dom zaludnił się uchodźcami z Poznańskiego, ze Lwowa i – po Powstaniu – z Warszawy. Nikomu nie odmawiano schronienia.

25 stycznia 1945 do Ryczowa wkroczyła Armia Czerwona. W pałacu Rosjanie urządzili szpital polowy : na piętrze operowano bez znieczulenia; na słomie leżeli tu ranni. Na parterze kładziono zmarłych. Na opał poszła większość zabytkowych mebli. Ulubioną rozrywką Krasnoarmiejców było strzelanie do lustra; zostały po nich łuski pocisków tkwiące do dziś w podeście schodów.

W marcu 1945 ryczowski proboszcz, ks. Władysław Kania, notował w kronice parafialnej: „Reforma agrarna i tutaj miala miejsce. Majątek pana generała Piaseckiego, będącego całą wojnę w niewoli niemieckiej, rozparcelowano. Po wypędzeniu pani Zofii Piaseckiej wraz z dziećmi pałac stał się łupem oswobodzicieli”. Zburzono taras i kolumnowy podjazd; wnętrza zamieniono na magazyny, sklepy i urzędy gminne. Budynek doprowadzono do ruiny; gdy przestał już nadawać się do użytku , wyprowadziły się sklepy i urzędy. W roku 1987 pałac wraz parkiem, zdewastowanym podobnie jak sam dom – został wpisany do rejestru zabytków.

Powołana w roku 2010 przez spadkobierców ostatnich właścicieli Pałacu w Ryczowie, Fundacja Pałac w Ryczowie prowadzi działalność kulturalną i oświatową w zakresie promocji dziedzictwa narodowego, wspierania zabytków kultury polskiej, a także sztuki współczesnej. Pracując na rzecz lokalnej społeczności upowszechnia wiedzę o sztuce i historii ojczystej, ze szczególnym uwzględnieniem tradycji kawaleryjskich.

W roku 2014 w Pałacu w Ryczowie została otwarta Izba Pamięci Generała Zygmunta Piaseckiego. Jest prowadzona przez Fundację. Izbę można zwiedzać po wcześniejszym umówieniu się.

Muzeum Niepodległości powstało 30 stycznia 1990 r. jako Muzeum Historii Polskich Ruchów Niepodległościowych i Społecznych. Główna siedziba nowej placówki została ustanowiona przez Ministerstwo Kultury i Sztuki w Pałacu Przebendowskich/Radziwiłłów, gdzie poprzednio mieściło się Muzeum Lenina (1955-1989). Magazyny zbiorów, działy historyczne oraz biblioteka mieściły się w pawilonie w pobliżu Zamku Ujazdowskiego. Pawilon ten został odebrany Muzeum Niepodległości przez MKiS i przekazany na siedzibę Ośrodka Dokumentacji Zabytków (w 1991 i 1993 r.). Muzeum Niepodległości objęło też dwa oddziały: Muzeum X Pawilonu C.W. oraz Muzeum Więzienia Pawiak. W 1991 r. placówka uzyskała nową nazwę, która obowiązuje nadal.

W 1992 r. Muzeum Niepodległości uzyskało status Narodowej Instytucji Kultury. W latach 1990-2008 placówka zorganizowała ponad 200 wystaw, które zwiedziło blisko 2 mln widzów. Muzeum Niepodległości prowadzi od początku urozmaiconą, intensywną działalność edukacyjną (lekcje muzealne, konkursy, seanse filmowe, spektakle teatralne, odczyty i sesje popularnonaukowe), artystyczno-kulturalną (koncerty, programy słowno-muzyczne), popularyzatorską (spotkania autorskie, promocje książek) i wydawniczą. Siedem wystaw zostało nagrodzonych lub wyróżnionych w dorocznych konkursach na „Muzealne wydarzenie roku”.

Od 1 stycznia 1999 r. Muzeum jest samorządową instytucją kultury, jej organizatorem jest Zarząd Województwa Mazowieckiego.

Misją Muzeum im. Kazimierza Pułaskiego w Warce jest kultywowanie pamięci i ochrona materialnego dziedzictwa po polsko-amerykańskim bohaterze Kazimierzu Pułaskim, polskim wychodźstwie, szczególnie do USA oraz ochrona materialnego i duchowego dziedzictwa kulturowego ziemi grójeckiej i Warki; zaspokajanie potrzeb poznawczych i edukacyjnych społeczeństwa, w tym szczególnie budowanie postaw patriotycznych, budzenie poczucia więzi z innymi, z którymi wiąże nas wspólna historia.

Poznasz tam nie tylko losy słynnego Kazimierza, ale także innych wielkich Polaków, którzy emigrowali do Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Swoisty geniusz loci przyciąga tam gości z Polski i zagranicy każdego dnia.

Muzeum Śląska Cieszyńskiego w Cieszynie to jedno z najstarszych muzeów publicznych w Europie Środkowej i najstarsze muzeum publiczne w Polsce, założone przez ks. Leopolda Jana Szersznika w roku 1802.

Muzeum Górnośląskie w Bytomiu zostało założone w 1910, zatem od ponad stu lat gromadzi i udostępnia zwiedzającym eksponaty archeologiczne, etnograficzne, przyrodnicze, dokumenty historyczne oraz dzieła sztuki.

Zbiory poszczególnych działów należą do najliczniejszych nie tylko na Śląsku, ale i w kraju.

Siedziba Muzeum mieści się w modernistycznym gmachu przy pl. Jana III Sobieskiego 2  i  przy ul. Wojciecha Korfantego 34 w dawnej siedzibie starostwa powiatowego w  eklektycznym budynku z końca XIX wieku.

Interdyscyplinarny charakter zbiorów i bardzo ciekawe kolekcje wyróżniają  placówkę na muzealnej mapie Polski.