Wybitny znawca wyścigów konnych, wieloletni współpracownik „Konia Polskiego”.

Pierwszy raz trafił na wyścigi, przyprowadzony przez ojca, gdy miał 14 lat. Było to w 1921 roku, wtedy jeszcze na Torze Mokotowskim. Od tego momentu swoje życie związał z tym sportem konnym. Przez pewien czas był nawet menedżerem małej stajni wyścigowej. Jednak największą Jego pasją okazało się dziennikarstwo. Jeszcze przed wojną został sprawozdawcą wyścigowym gazety „Dobry Wieczór”.

Od 1930 roku, za namową profesora Jana Grabowskiego, rozpoczął stałą współpracę z „Jeźdźcem i Hodowcą”. Po wojnie osiadł w Łodzi i przez 26 lat pracował jako tłumacz filmowy, wykorzystując swą znajomość czterech języków obcych.

Do Warszawy przyjeżdżał na najważniejsze gonitwy, a o wyścigach pisywał sporadycznie do „Stolicy” i „Przeglądu Hodowlanego”. Gdy w 1965 roku zaczął się ukazywać „Koń Polski”, Henryk Danielewicz od początku stał się jego współpracownikiem i był nim do ostatnich dni swego życia. Pisywał zarówno o wyścigach zagranicznych i światowej hodowli koni pełnej krwi angielskiej, na których to zagadnieniach znał się wybornie, jak i o historii polskich wyścigów czy hodowli.

Zabierał także głos – w dyskusji o organizacyjnym kształcie współczesnych wyścigów w Polsce. Polskie Derby obejrzał 76 razy, co jest chyba światowym rekordem.

Opracował: Marek Szewczyk


Publikacje w PCBJ:

Autor. Dziennikarz. Prezes Zarządu Polskiego Związku Hodowców Koni Pełnej Krwi Angielskiej, organizacji pozarządowej zrzeszającej hodowców koni pełnej krwi angielskiej.


Publikacje w PCBJ:

Urodził się w Wiedniu w 1915 roku. Od dzieciństwa był związany z rolnictwem dzięki ojcu, który w owym czasie administrował majątkiem Dzieduszyckich w Zarzeczu.

Jego dorosłe życie było konsekwencją dziecięcych wyborów. W Janowie Podlaskim pojawił się po raz pierwszy w 1937 r. zbierając materiały do uniwersyteckiej pracy dyplomowej, po której obronie został rok później zastępcą szefa janowskiej stadniny.

Podczas wojny ewakuował stado przed Niemcami na wschód. Po 17 września i natarciu Rosjan – wrócił na zachód. Był świadkiem w Janowie grabieży koni przez Rosjan. Za okupacji niemieckiej pracował jako masztalerz, odbudowując stado z ocalałych koni. W 1944 czekała Go kolejna ewakuacja, na zachód. Wrócił do Polski z ostatnim transportem koni w 1946 r.

Pod koniec lat 50. XX w., został dyrektorem Stadniny Koni w Janowie Podlaskim.

Jesienią 1969 r. doprowadził do zorganizowania pierwszej w Polsce aukcji koni arabskich.

Wielki talent hodowlany w połączeniu ze żmudną codzienną pracą, sumiennością i poczuciem obowiązku, których też wymagał od innych, sprawiły, że wyhodowane przez Niego konie odnosiły sukcesy na pokazach hodowlanych, torach wyścigowych i hipodromach w Polsce i na świecie. Na triumf wychowanków Andrzeja Krzyształowicza składają się:

  • 22 tytuły czempionów Polski,
  • zwycięstwa w czempionatach USA, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Belgii, Francji, Niemiec, Wielkiej Brytanii, Kanady, Brazylii,
  • wygrane gonitwy 19 razy Derby, 17 Oaks, 18 Nagroda Porównawcza, 18 Nagroda Janowa, 2 Międzynarodowa Nagroda Europy,
  • złoty medal olimpijski w skokach przez przeszkody.

Pełnił funkcję dyrektora SK Janów Podlaski przez 35 lat, aż do emerytury.


Publikacje w PCBJ:

Urodzony w 1924 w Kapłanowicach (obecnie na Białorusi).

W latach 1940-1946 zesłany na Syberię. Pracował między innymi w tajdze, kopalni węgla, następnie przez szereg lat przy koniach. Kierownik a następnie zastępca dyrektora Stadniny Koni w Albigowej (1951-1958). Hodowca legendarnego Baska, nazwanego „Objawieniem Ameryki”.


Przez prawie całe życie zbierał materiały o koniach arabskich i pisał o nich. A robił to wszystko po to, by swoją pracą podzielić się z innymi. Tak właśnie powstały książki „Polska hodowla koni czystej krwi arabskiej 1918-1939”, „Rejestr polskich ogierów czystej krwi arabskiej użytych w hodowli w latach 1944-1993” tom 1 i 2 czy „Siedmiu wspaniałych”.

Promował polską hodowlę koni arabskich poprzez wykłady na kursach w Kanadzie oraz wygłaszane referaty na konferencjach hodowlanych w USA, poświęconych polskiemu koniowi arabskiemu.


Publikacje w PCBJ:

Żołnierz 1 pułku szwoleżerów J. Piłsudskiego AK. Uczestnik powstania warszawskiego i ‘Akcji Burza’

Inicjator odrodzenia sportów zaprzęgowych w Polsce i rajdów długodystansowych. Wybitny znawca konkurencji powożenia.


Publikacje w PCBJ:

Główny hodowca i żona wieloletniego prezesa stadniny koni arabskich w Michałowie – Jerzego Białoboka.

Ze stadniną związana była prawie 50 lat (od 1 grudnia 1969 roku). Razem z mężem, decydowała o programie hodowlanym i nadała kierunek jednej z najbardziej znanych hodowli na świecie.


Publikacje w PCBJ:

Historyczka sztuki z wieloletnim doświadczeniem na rynku antykwarycznym, autorka wydawnictw monograficznych i katalogów wystaw z zakresu sztuki polskiej XIX i XX w., kuratorka wystaw.

W Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego prowadzi zajęcia dotyczące funkcjonowania rynku sztuki. 

Świadczy usługi eksperckie dla kolekcjonerów.


Publikacje w PCBJ:

Magister filologii polskiej i filmoznawstwa (Uniwersytet Jagielloński), doktor w dziedzinie sztuki, w dyscyplinie artystycznej sztuk filmowych i teatralnych (Uniwersytet Śląski).

Instruktor jeździectwa. Chorąży kawalerii ochotniczej w barwach 8 Pułku Ułanów księcia Józefa Poniatowskiego. Wykładowca – trener Akademii Szkoleń i Kompetencji.

Lista publikacji

  • „Film bondowski. Między bajką a kiczem”[w:] J. Trzynadlowski, Zeszyty Filmoznawcze, str. 213 – 233, Wrocław 1989
  • „Film szpiegowski”,[w:] Kino gatunków, pod red. A. Helman, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1990
  • „Jak zdobyć pieniądze, kobietę i sławę”, Powiększenie nr 2 ,1983, str. 67 – 70
  • „Eastwood ex machina”, Powiększenie nr 33,1986
  • „Jamesa Bonda logika gry”, Film na świecie, nr 333,1986 str. 67 – 73
  • „Prometeusz skomercjalizowany”, Iluzjon nr 4,1987
  • „Jeździec znikąd”, Film nr 7,1988
  • „Wojeryzm ukarany”, Powiększenie nr 3-4 ,1989
  • cotygodniowe recenzje filmowe;
  • Tygodnik Polski,1987 – 1989
  • Czas Krakowski,1990 – 1991

Wraz z redakcją projektów edukacyjnych Legendy Polskiego Jeździectwa i Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka, Pan Grzegorz Gajewski pracuje obecnie nad realizacją kilku projektów filmowych:

„MALOWANI
Kawaleria II Rzeczypospolitej była najbardziej charakterystycznym rodzajem naszych sił zbrojnych okresu Międzywojnia. Jej historia to czasy świetności nie tylko polskiej jazdy, ale całego polskiego oręża. To wiekopomne wiktorie, brawurowe szarże, przykłady niesłychanego męstwa.

„KRÓLIKIEWICZ I INNI”
W 2024 roku przypada okrągła, setna rocznica zdobycia pierwszego medalu olimpijskiego dla Polski. Medal wywalczył w konkurencji skoków przez przeszkody ówczesny porucznik kawalerii Adam Królikiewicz. Późniejszy major Królikiewicz związał swoją młodość z Krakowem, gdzie zdobywał jeździeckie umiejętności.

„HUSARIA – SKRZYDLACI JEŹDŹCY”
Jak dotąd, pomimo sprzyjających okoliczności, nie powstał jeszcze film, który oddawałby sprawiedliwość najbardziej skutecznej i najpiękniejszej jeździe świata, która królowała na polach bitew przez 300 lat, broniąc Rzeczypospolitej oraz stanowiąc jej kluczową siłę ofensywną.

Dziennikarskie prace telewizyjne


Publikacje w PCBJ:

Ostatni bój | FILM

Fabularyzowany dokument opowiadający o losach 3 Pułku Strzelców Konnych, pułku, który najdłużej walczył jako zwarty oddział w kampanii wrześniowej 1939 roku. Film oparty na wspomnieniach weteranów.

Czytaj więcej…

Wieniawa (2018) | FILM

Bolesław Wieniawa-Długoszowski, adiutant Józefa Piłsudskiego, pierwszy ułan II Rzeczpospolitej, generał WP, dyplomata. We wrześniu 1939 r. wskazany jako następca prezydenta Ignacego Mościckiego po jego internowaniu w Rumunii. Służbę wojskową łączył z aktywnym życiem artystycznym, był barwną postacią przedwojennej cyganerii.

Czytaj więcej…

Absolwentka Wydziału Zootechnicznego SGGW oraz Podyplomowego Studium Muzealniczego przy Instytucie Historii Sztuki UW. Starszy kustosz, kierowniczka Działu Hipologii w Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa, kierowniczka Działu ds. Hipodromu w Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa, Oddział Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie.

Do przejścia na emeryturę kuratorka i autorka wszystkich stałych ekspozycji o tematyce „końskiej” w MŁiJ. Kuratorka, autorka i współautorka kilkudziesięciu wystaw czasowych, w tym zagranicznych. Napisała m.in. książki „Jeźdźcy olimpijscy” i „Dziękuję ci koniu” (zapraszając do współpracy licznych koniarzy).

W ostatnich latach zajmowała się stroną merytoryczną dwóch cyklów spotkań: „O koniu w Polsce” i „Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego”. Po każdym ukazała się broszura, której jest współautorką lub autorką:

Językowi wodze puścić: „Koń polski” dzisiaj

Polak, Węgier, dwa bratanki: Udział Węgrów w konkursach na hipodromie w Łazienkach Królewskich

Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego, część 1 – Berlin 1936, skoki przez przeszkody: Janusz Komorowski – oficer, jeździec, trener oraz Polska ekipa z Berlina – skoki przez przeszkody

Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego, część 2 – Berlin 1936, Wszechstronny Konkurs Konia Wierzchowego: autorka całości.

Polscy jeźdźcy olimpijscy okresu międzywojennego, część 3 – Amsterdam 1928: Oficerowie, sportowcy, olimpijczycy

Publikowała m.in. w periodykach: „Muzealnictwo”, „Hodowca i Jeździec”, „Informator MŁiJ”, „Koń Polski” i „Wokół Koni”. Była redaktorką naczelną dwóch ostatnich. Redagowała wydawnictwa muzealne, podręczniki jeździeckie.

Stara się propagować humanitarny stosunek do zwierząt, potrzebę ochrony środowiska i ekologię, promować znaczenia konia w historii i kulturze polskiej, europejskiej, światowej. Przez wiele lat prowadziła zajęcia edukacyjne uzupełniające wiedzę szkolną nie tylko o zagadnienia ściśle hipologiczne, ale i przyrodnicze, biologiczne, techniczne i historyczne.

Z kilku wyróżnień, najbardziej ceni: odznakę Zasłużony Działacz Kultury, Laur Złotego Podkowiaka, przyznany przez środowisko „koniarskie” za całokształt działań promujących kulturę w środowisku „końskim” i konie jako element kultury oraz Złotą Honorową Odznakę Jeździecką PZJ.

Instruktor rekreacji ze specjalnością jeździectwo. Ogromnie ceni przyjaźń i zaufanie ludzi i koni, zwłaszcza końskich emerytów. Lubi stworzenia mądre i piękne wewnętrznie.


Publikacje w PCBJ:

Barbara Tarkowska z domu Ziółkowska pochodzi z rodziny żołnierzy armii polskiej z lat 1914-1939 z okolic Bochni.

Opierając się na wielu relacjach, przekazach, wspomnieniach i literaturze sprzed II wojny, pisząc gawędy, ballady i opowieści, przypomina i upamiętnia wydarzenia z historii polskiej, formacje, żołnierzy i kapelanów, którzy w tych wydarzeniach uczestniczyli.


Publikacje w PCBJ: