Wpisy

Marian Kozicki na koniu Tyras. Fot. Stanisław Rozwadowski.

Tytuł: Historia jeździectwa, cz. XXXI, 1968 r. Świetnie w Aachen, marnie w Meksyku
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 2,5
Data publikacji: 1998

Trzydziesta pierwsza część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. 1968 r. Świetnie w Aachen, marnie w Meksyku.

“Jak zwykle w roku olimpijskim, tak i w 1968 odbyło się – chyba na wszystkich hipodromach i trasach całego świata – wiele imprez jeździeckich, przygotowujących do startu w Meksyku. Konkursy przedolimpijskie w Europie, Azji i Australii miały ponadto dać odpowiedź narodowym federacjom jeździeckim, czy warto wysyłać konie na drugą półkulę. I to do kraju, gdzie zawody odbędą się na wysokości ponad 1500 metrów nad poziomem morza.”

Źródło: Koń Polski nr 1, 1998 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Czwórka wielkopolskich kasztanów z PSO Gniezno powożona przez jednego z czołowych zawodników
Zygmunta Szymoniaka. Zdjęcie z archiwum autora.

Tytuł: Historia jeździectwa, cz. XXXII, 1969 r. Zaprzęgi zyskują akceptację
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 2,5
Data publikacji: 1998

Trzydziesta druga część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. 1969 r. Zaprzęgi zyskują akceptację.

“Rok 1969 przyniósł pewien sukces Polskiemu Związkowi Jeździeckiemu na forum Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej. Na dorocznym kongresie FEI w Madrycie, sekretarz generalny PZJ Eryk Brabec przekazał wniosek o oficjalne uznanie konkurencji zaprzęgów czterokonnych. Powołano więc odnośną komisję, analogicznie do istniejących komisji ujeżdżenia, skoków i WKKW. Polecono uściślenie regulaminu zawodów, projektowanie kalendarza imprez i kwalifikowanie sędziów. Od samego początku członkiem tej komisji został, nieżyjący już dyrektor Państwowego Stada Ogierów w Gnieźnie – Czesław Matławski.”

Źródło: Koń Polski nr 3, 1998 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Mistrzyni Europy w WKKW roku 1971 – księżniczka Anna. Fot. z arch. autora.

Tytuł: Historia jeździectwa, cz. XXXIV, Rok przedolimpijski – 1971
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 2,5
Data publikacji: 1998

Trzydziesta czwarta część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. Rok przedolimpijski – 1971.

“Na Kongresie Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej (FEI) w 1971 roku wprowadzono zmianę nazw międzynarodowych zawodów jeździeckich określanych dla wszystkich konkurencji jednakowymi literami CHIO, czyli Concours Hippique Internationale, dodając na końcu literę „O”, jeżeli były to zawody oficjalne. Od wspomnianego kongresu dla konkursu w skokach używa się oznaczenia CSI (Concours Saut Int.), dla ujeżdżenia CDI (Dressage), dla WKKW CCI (Complet), powożenia CAI (Attelage), dla woltyżerki CVI (Voltige) i dla rajdów konnych CEI (Endurance, co oznacza wytrzymałość).”

Źródło: Koń Polski nr 7, 1998 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Graziano Mancinelli mistrz olimpijski 1972 – tu na koniu Lydican w czasie CSIO w Rzymie. Fot. z arch. autora.

Tytuł: Historia jeździectwa, cz. XXXV, Olimpiada w żałobie
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 3
Data publikacji: 1998

Trzydziesta piąta część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. Olimpiada w żałobie.

“Igrzyska olimpijskie 1972 roku rozegrane w Monachium, stały się świadkiem niespotykanego do tej pory zjawiska terroryzmu. Do wioski olimpijskiej przedostało się kilku arabów, którzy zamordowali paru izraelskich zawodników. Ten fakt omal nie spowodował przerwania zawodów, ale ostatecznie igrzyska kontynuowano przy opuszczonych do połowy masztu flagach.”

Źródło: Koń Polski nr 9, 1998 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Czy konie lubią gdy na nich jeździmy? Co lubią najbardziej? Odpowiada Wojciech Mickunas, trener i olimpijczyk w konkurencji WKKW, w filmie “Koń – jaki jest? Fakty i mity”.


Kliknij na ten przycisk aby przejść do powiązanego wpisu w Projekcie Legendy Polskiego Jeździectwa

Odwiedziny Wojciecha Mickunasa w Tarze, prywatnym polskim schronisku dla koni, które zostały wykupione i uratowane z transportów śmierci, laboratoriów i z gospodarstw gdzie miały nieodpowiednie warunki hodowlane.


Kliknij na ten przycisk aby przejść do powiązanego wpisu w Projekcie Legendy Polskiego Jeździectwa

Wojciech Mickunas w wywiadzie z Gerdem Heuschmannem, lekarzem weterynarii i trenerem koni.


Kliknij na ten przycisk aby przejść do powiązanego wpisu w Projekcie Legendy Polskiego Jeździectwa

Wojciech Mickunas na łamach portalu jeździeckiego Mind the Horse, opowiada o swoim spojrzeniu na jeździectwo oraz o lekcjach, których udzieliły mu konie.

Wojciech Mickunas to legenda polskiego jeździectwa. Autor książki jeździeckiej „Trener radzi”, propagator idei jeździectwa naturalnego, Prezes Stowarzyszenia „Pro Hipico Bono”, autor filmu „Konie chcą nas rozumieć”, pomysłodawca oraz redaktor naczelny portalu edukacyjnego „Hipologia.pl”.


Kliknij na ten przycisk aby przejść do powiązanego wpisu w Projekcie Legendy Polskiego Jeździectwa

Opublikowano dzięki uprzejmości autora.

Tytuł: Wojciech Mickunas
Autor: Witold Duński
Liczba stron: 5,5
Data publikacji: 2012

Biografia Wojciecha Mickunasa, autorstwa Witolda Duńskiego, która ukazała się w 2012 roku.

Kliknij na powyższy przycisk aby przejść do powiązanego wpisu w Projekcie Legendy Polskiego Jeździectwa

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Cover utworu ‘Suzanne’ (Leonard Cohen 1967), w wykonaniu Wojciecha Mickunasa.


Kliknij na ten przycisk aby przejść do powiązanego wpisu w Projekcie Legendy Polskiego Jeździectwa