Promotor: Mariusz Wideryński | Autor zdjęcia: Sylwia Iłenda

Karolina Misztal urodziła się w Sosnowcu. Jest lekarzem weterynarii oraz technikiem hodowli koni. Wspólnie z partnerem prowadzi w Dąbrowie Górniczej gabinet weterynaryjny. Od wielu lat fotografuje zwierzęta, ale bliskie sercu jest fotografowanie koni oraz relacji tych niebywale fascynujących zwierząt z ludźmi. W tych działaniach szczególne miejsce zajmują konie arabskie. Jej twórczość lokuje się w obszarze współczesnej fotografii dokumentalnej zdominowanej przez konwencje estetyczne.


Tak o Karolinie Misztal pisze Pan prof. dr hab. Mariusz Wideryński:

“Karolina Misztal należy do grona twórców wykazujących ponadprzeciętną kreatywność, empatię oraz nieczęsto spotykaną konsekwencję w realizacji podejmowanych działań. O swojej fotograficznej przygodzie mówi, że była jej marzeniem od czasów szkolnych, a później równoległa do pracy zawodowej. Istotne jest również to, że fotografowanie koni nie jest działaniem komercyjnym na zlecenie a wynika z fascynacji tymi cudnymi zwierzętami. Fotografie zwykle nieodpłatnie udostępnia właścicielom koni.

W dorobku Karoliny Misztal są wystawy indywidualne i zbiorowe w kraju i za granicą, publikacje fotografii w branżowych czasopismach oraz na specjalistycznych portalach. Wyróżniony w konkursie fotografii „Polska jest piękna 2020”, interesujący cykl fotografii ze Stadniny Koni w Michałowie, znalazł się w pokonkursowym albumie, a w specjalistycznym Arabian Horse Magazine – “The art of photography with Karolina Misztal” an interview by Sonia Smaldone (4/2022).

Obserwując jej twórczość, trudno nie zauważyć znaczących postępów w poziomie jej fotografii. Potwierdzeniem niech będzie wykorzystywanie jej prac przez wielu malarzy w swoich realizacjach, zwykle w wiernych kopiach wykonanych z wykorzystaniem innych mediów – tradycyjnie żałosnym jest brak informacji o źródle „inspiracji”, autorze fotografii.”

prof. dr hab. Mariusz Wideryński
dla redakcji Polskiej Cyfrowej Biblioteki Jeździeckiej

Źródło: REKOMENDACJA Pani Karoliny Misztal, Warszawa, 28-08-2024

prof. dr hab. Mariusz Wideryński
Kierownik Katedry Koncepcji Mediów, Wydział Sztuki Mediów
Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie


Wybrane prace:

Zdjęcia opublikowano dzięki uprzejmości autora.

Promotor: Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka

Urodził się i wychował w Warszawie. Z zawodu architekt, z zamiłowania miłośnik i fotograf koni. W czasie studiów jeździł konno, odnosząc duże sukcesy w konkurencji ujeżdżenia. W następnych latach był sędzią wielu imprez ujeżdżeniowych.

Jako młody człowiek Wojtek zaczął pisać, redagować i wydawać bardzo dobrze przyjmowany magazyn jeździecki „Kawalkator”, dzięki czemu został najmłodszym członkiem zarządu Polskiego Związku Jeździeckiego.

Wojtek jest także autorem i wydawcą znanych na całym świecie książek takich jak:

  • Cykl katalogów, roczników “Stadniny koni arabskich w Polsce” (2001-2011);
  • Ilustrowane Księgi Stadne Stadniny Koni Polskich (6 tytułów);
  • Przewodniki po rodowodach koni arabskich z Polski i wielu innych krajów (19 tytułów).

Wojtek, zafascynowany naturą i pięknem tych niesamowitych zwierząt, przez wiele lat jako fotograf nawiązał wieloletnie relacje z właścicielami koni, hodowcami i ranczerami dosłownie na całym świecie.
Jego prace były wystawiane w kraju i za granicą (m.in. we Francji, Niemczech, Kuwejcie, USA – m.in. Lexington Kentucky, Horse Museum).

Wielokrotnie nagradzany na międzynarodowych konkursach fotograficznych.

Wojtek tworzy niesamowite obrazy koni łącząc w swojej pracy głęboką wiedzę i niezwykłe podejście artystyczne. Uchwycił trwałe i wyjątkowe wrażenie szlachetnych stworzeń, czy to w stajniach, na polach czy w dziczy. Nic dziwnego, że jego konto na facebooku ma aż 65 000 obserwujących!


Wybrane prace:

Zdjęcia opublikowano dzięki uprzejmości autora.

Promotor: Hej na koń!

Piotr Dzięciołowski (rocznik 1954): dziennikarz, fotoreporter, autor kilkunastu książek, tyluż indywidualnych wystaw fotograficznych, uczestnik kilkudziesięciu zbiorowych, w tym zagranicznych. Ma na koncie nagrody i wyróżnienia w konkursach fotografii prasowej.

– Zdjęcie, niezależnie od tego, co przedstawia, nie musi być ładne, musi być dobre – mówił Ewie Jaworskiej w albumie „Między czernią a bielą. Fotografie koni Piotra Dzięciołowskiego”. – Jestem wyznawcą szkoły Władysława Sławnego, znakomitego fotoreportera tygodnika „Świat”. Uważał, że nie ma fotografii artystycznej i nieartystycznej. Jest właśnie albo ta dobra, albo ta zła.

Zwolennik fotografii „surowej”, nie uznaje aranżowanych sytuacji, przede wszystkim podgląda i obserwuje. Zdjęcia obrabia komputerowo wyłącznie w takim zakresie, jakim robił to w tradycyjnej ciemni pod powiększalnikiem.


Powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej…


Wybrane prace:

Zdjęcia opublikowano dzięki uprzejmości autora.

Publikacje Piotra Dzięciołowskiego dostępne w PCBJ:

Edyta Trojańska-Koch

strona www (kliknij)

Promotorzy: Jadwiga i Jarosław Koch

Konie zafascynowały mnie już w dzieciństwie i towarzyszyły przez całą młodość oraz dorosłe życie. Choć pozornie robiłam różne rzeczy, zupełnie z nimi nie związane – studiowałam filologię romańską i dziennikarstwo na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie oraz fotografię w Warszawskiej Szkole Fotografii Mariana Schmidta – pozwoliły mi one połączyć dwie największe pasje w moim życiu, w jedną – fotografowanie koni. Znajomość języków: francuskiego, hiszpańskiego i angielskiego, okazała się nieocenioną pomocą podczas licznych wyjazdów zagranicznych. Studia fotograficzne poszerzyły moje horyzonty, dodatkowo uwrażliwiając i otwierając na różne rodzaje fotografii. Natomiast niezliczone godziny spędzone w siodle oraz praca instruktora jeździectwa, zaowocowały poznaniem końskiej psychiki, ułatwiając przewidywanie ich zachowań i uzyskanie na zdjęciu upragnionego efektu.

Konie nigdy nie przestały mnie urzekać i inspirować. Zawsze zdumiewała mnie dwoistość ich natury. Są jednocześnie silne i delikatne, dumne i uległe, płochliwe i ciekawskie. Ich uroda, szlachetność i łagodność, sprawiają, że każda sesja jest dla mnie niepowtarzalnym, bogatym w silne emocje, doświadczeniem. Dlatego też, jestem nie tylko ogromnie szczęśliwa, mogąc pracować z tymi niezwykłymi stworzeniami, ale również, mając okazję podzielić się z Państwem, poprzez zawarte na tej stronie fotografie, miłością, zachwytem i podziwem, jaki budzą we mnie od zawsze.

DOKONANIA


  • II miejsce w konkursie Equine Ideal Spring 2010 Photo Contest, Professional Division Action
  • Szeroki Kadr, IV edycja konkursu Szerokiego Kadru “Zostań inspiracją” 2017
  • Konkurs CEWE Photo Award 2018 “Our world is beautiful” pozycja w klasyfikacji miejsc od 21 do 50 (fotografia „Beutiful sunset”)
  • Konkurs CEWE Photo Award 2019 “Our world is beautiful” pozycja w klasyfikacji miejsc od 31 do 1000 (fotografia „Alabaster horse”)
  • 5 miejsce w 4th Annual Animal Kingdom Art Exhibition marzec 2019
  • 4 miejsce w 5th Annual Animal Kingdom Art Exhibition maj 2020
  • Brązowy medal dla serii “Horses of the sun” w 2020 Moscow International Foto Awards.

WYSTAWY

  • Wystawa fotografii “Equine Treasures” podczas Mara’ee Animal Show w Bahrajnie dla Jego Wysokości Króla Bahrajnu Hamada Ibn Isa Al Chalifa, kwiecień 2019 (Bahrajn)

Wybrane prace:

Zdjęcia opublikowano dzięki uprzejmości autorki.

Marek Gadzalski z klaczą Bandolą

Promotor: Muzeum Południowego Podlasia

“Spuścizna po Marianie Gadzalskim w postaci albumów wydanych w kraju i za granicą, zdjęć dokumentalnych pozostających w stadninach oraz zdjęć w katalogach aukcyjnych, które posiadacze przechowują z wielką pieczołowitością i często po nie sięgają pozostanie trwałym śladem wkładu jaki Marek – Marian Gadzalski – wniósł do naszej narodowej kultury.”

Andrzej Krzyształowicz

“Zdjęcia Mariana Gadzalskiego budzą podziw wysokim poziomem artystycznym. Często są dla mnie, również fotografującej konie, inspirujące i odkrywcze. Miał bowiem Marek — tak Go nazywali znajomi — wyjątkową umiejętność dostrzegania i przekazywania za pomocą fotografii tego, co człowieka w koniu najbardziej fascynuje. Od pierwszych chwil oczarowany urodą tych zwierząt pozostał im wierny w swej twórczości przez całe życie.”

Zofia Raczkowska

Przejdź do wpisu o artyście w Legendach Polskiego Jeździectwa (kliknij)


Powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:


Wybrane prace:

Zdjęcia opublikowano dzięki uprzejmości spadkobierców autora.

© by Stasys Povilaitis (Litwa)

Promotorzy: ASP Warszawa, Stadnina Koni Michałów

Mariusz Wideryński – fotograf oraz nauczyciel akademicki (prof. dr hab. sztuki).

Patrząc na swoje dotychczasowe życie, muszę przyznać, że od paru dziesiątków lat tkwię w niezwykle chimerycznym i trudnym związku. Pełnym uniesień i niepewności, szczęścia i porażek. Jak bowiem inaczej określić te wszystkie lata wspólnego życia z fotografią; wielką miłością i pasją?

Mariusz Wideryński

Urodził się w 1951 roku. Po ukończeniu studiów, dyplom z geologii historycznej schował do szuflady, a fotografia, jego wielka pasja, stała się zawodem i sposobem na życie. Zaczynał jesienią 1976 roku jako fotograf agencyjny w Krajowej Agencji Wydawniczej w oddziałach: Rzeszowie (1976-1979), Zakopanem (1979-1985), a następnie w Warszawie. W tym czasie dokumentował życie „zwykłych-niezwykłych ludzi”, fotografował architekturę i krajobrazy południa Polski.

Od końca lat osiemdziesiątych wykonuje wolny zawód fotografa. Zajmuje się szeroko rozumianą fotografią kreacyjną i dokumentalną; portretową oraz subiektywnie traktowaną fotografią krajobrazową.

Autor licznych indywidualnych prezentacji swojej twórczości w kraju i za granicą.

Należy do Stowarzyszenia Autorów „ZAiKS” oraz Związku Polskich Artystów Fotografików (ZPAF), w którym w latach 2005-2011 pełnił funkcję prezesa Zarządu Głównego.

Wcześniej, w latach 2003–2005 był wiceprezesem ds. artystycznych Zarządu Okręgu Warszawskiego ZPAF oraz wiceprezesem ZG ZPAF.

Był pomysłodawcą oraz kuratorem wystaw fotografii, w tym ponad stu prezentacji twórczości najwybitniejszych autorów polskich i zagranicznych w Starej Galerii ZPAF w Warszawie oraz w innych galeriach i kilkunastu wystaw polskiej fotografii poza granicami kraju. Od lat organizuje plenery i warsztaty fotograficzne. Uczestniczy jako juror w konkursach oraz jako recenzent fotografii w przeglądach portfolio.

Pracę twórczą od lat łączy z dydaktyczną – jest nauczycielem akademickim, profesorem sztuki w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 2007 roku przyjął zaproszenie prof. Stanisława Wieczorka z Wydziału Grafiki warszawskiej ASP i poprowadził zajęcia dla studentów studiów niestacjonarnych; taki był początek… W 2011 roku obronił doktorat z obszaru fotografii portretowej; a kilka lat później odbył postępowanie habilitacyjne w dziedzinie sztuk filmowych w zakresie fotografii. W 2019 roku uzyskał tytuł profesora sztuki; wszystkie etapy na Wydziale Operatorskim i Realizacji Telewizyjnej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Od 2009 roku pracuje na Wydziale Sztuki Mediów; kieruje Katedrą Koncepcji Mediów oraz prowadzi dyplomującą Pracownię Zastosowań Fotografii.

Wielką jego namiętnością od zawsze są góry, podróże i konie. Od 1978 roku jest czynnym ratownikiem górskim GOPR, a od niedawna seniorem ratownictwa górskiego.


DOKONANIA

Uczestniczył w wielu wystawach i projektach zbiorowych. Wśród swoich realizacji, za istotne uważa fotograficzne projekty: Fizjografie (Lublin 2009), „To the West from the East” (Tbilisi, Gruzja 2012), „Misteria prawosławia” (Warszawa 2013), „Podróż do niepamięci” (Białystok 2016), „Skit” (Bardejów, Słowacja 2018), „Moje ich twarze albo życie opisane portretami” (Usti nad Labem, Czechy 2020 i Krasnodar, Rosja 2020) oraz prezentacja portretów na XXI Pingyao International Photography Festival (PIP), Shanxi, China 2021.

Jako znaczący w swoim dorobku wskazuje udział w projekcie „Partytury fotograficzne”, nowatorskim cyklu koncertów ukazujący relację pomiędzy obrazem i dźwiękiem, fotografią i muzyką współczesną (wybór): „Sen o Podlasiu” (2012), „Kamienie niepamięci” oraz „Oto” (2013), „Monaster” (2014). Ale za najważniejsze uważa obszerne autorskie publikacje albumowe, fotograficzne eseje znaczące dla kultury: „Łańcut” (Rzeszów 1991, ISBN 83-03-03320-4), „Pałac w Wilanowie” (Warszawa 2000, ISBN 83-87758-08-6), „Chłopi” Władysława Reymonta – 1280 fotografii oraz reprodukcji dzieł sztuki i rzemiosła artystycznego oraz przedmiotów użytkowych ilustrujących czterotomową jubileuszową publikację (Warszawa 2000, ISBN 83-914322-0-3; tom I: ISBN 83-914322-1-1; tom II: ISBN 83-914322-2-X; tom III: ISBN 83-914322-3-8; tom IV: ISBN 83-914322-4-6), „Polska sztuka ludowa, Łowicz” (Warszawa 2001 ISBN 83-87758-06-X), „Łańcut” (Lesko 2009. ISBN 978-83-7576-051-4), „Duchowość prawosławia” (Warszawa 2015, ISBN 978-83-60311-98-1), „Sejm i Senat RP. Portret wielokrotny” – obszerna fotograficzna opowieść o architekturze siedziby Parlamentu RP (Warszawa 2018, ISBN 978-83-7666-510-8).


Powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:


Wybrane prace:

Wirtualna prezentacja zestawu 40 fotografii z wystawy „Araby, dzieci wiatru… ” towarzysząca wpisaniu do grona „Magowie fotografii”.

Zdjęcia opublikowano dzięki uprzejmości autora.

Promotor: Miejska Galeria Sztuki w Częstochowie

Jedna z najbardziej znanych fotografików koni. Kapitalne zdjęcia z dzikich pastwisk Norwegii, kultowe fotografie z Janowa, Michałowa i Białki.

Zofia Raczkowska (1932-2013)

Należała do Związku Polskich Artystów Fotografików od 1984

“Nie urodziłam się poetką ani malarką. Los podsunął mi do rąk aparat fotograficzny. Wtedy spojrzałam przez obiektyw i zobaczyłam, że świat jest pełen koni” – tak opisuje swoje powołanie Zosia.

Zosia nie robiła zdjęć wyłącznie arabom, także konie różnych ras znalazły się na fotografiach. Fascynowały ją konie skandynawskie, fiordingi czy norweskie „döle” a wreszcie koniki polskie.

Na międzynarodowym konkursie kalendarzy w Stuttgarcie w roku 1987 zdobyła główną nagrodę Kodaka. Prezentowała swoje prace na wystawach indywidualnych m.in. w Kolumbii (1983), Danii (1985) oraz Szwecji (1989). Na międzynarodowej wystawie „Horses of the World” zorganizowanej w Rydze, w 1990 roku, zdobyła prestiżową nagrodę Grand Prix.

Mąż – Mirosław Raczkowski (ur. 17.11.1927 Warszawa) zmarł 27.04.2020.

To właśnie Mirosław zachęcił swoją żonę Zofię do fotografowania koni. Razem tworzyli niezapomniany artystyczny duet fotografików zakochanych w przyrodzie i koniach.

Oficjalne zaproszenie na wernisaż wystawy artystów, którzy pokochali konie: “Z miłości i wiatru”. (otworzy się w nowym oknie)

Przejdź do wpisu o artyście w Legendach Polskiego Jeździectwa (kliknij)


Powiązane materiały w Polskiej Cyfrowej Bibliotece Jeździeckiej:

“Konie Janowa” (2004)

Album promujący Stadninę Koni Janów Podlaski, zawierający m.in. zdjęcia Zofii Raczkowskiej, Mariana Gadzalskiego oraz teksty Krystyny Chmiel, Izabelli Pawelec-Zawadzkiej, Andrzeja Strumiłło czy Marka Treli.

Czytaj dalej…


https://youtu.be/mBJvFulq_Rs

Wybrane prace:

Zdjęcia opublikowano dzięki uprzejmości spadkobierców autorki.