Władysław Byszewski, czołowy jeździec polski okresu powojennego – dosiadał wielu koni, najwięcej sukcesów odniósł na Bessonie. Tu widzimy go na wał. Argun (Cheaucaux – Zugspitze) SK Leszno, ur. 1947. Fot. E. Warmiński.

Tytuł: Historia jeździectwa, cz. XVIII, 1954 – 1955 rok
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 2,5
Data publikacji: 1995

Osiemnasta część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. 1954 – 1955 rok.

“W październiku odbyły się w Bazylei mistrzostwa Europy w WKKW. FEI zaostrzyła warunki tej konkurencji w stosunku do ubiegłorocznych. Trasę krosu wydłużono do 8,1 km, zwiększono ilość (do 33) i gabaryty przeszkód. Z 29 koni do celownika dotarło 17, z których trzy najlepsze były brytyjskie. Złoty medal zdobył Crespin pod Bertie Hillern, srebrny Kilbarry pod Frankiem Weldonem, a brązowy Starlight pod Arthurem Rookiem. Zespołowo wygrała Wielka Brytania przed RFN i tylko te dwie ekipy, z pięciu startujących, ukończyły konkurencję.”

Źródło: Koń Polski nr 6, 1995 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Hans Günter Winkler na Halli. Fot. arch. autora.

Tytuł: Historia jeździectwa, cz. XIX, Rok 1956
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 2,5
Data publikacji: 1996

Dziewiętnasta część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. Rok 1956.

“Wprowadzone przez FEI ograniczenie możliwości organizowania zawodów rangi CHIO do jednych w każdym kraju, w jednym roku, spowodowało spadek ich ilości. Tak więc w roku olimpijskim odbyło się ich tylko 12. Podczas tych zawodów Puchar Narodów pięciokrotnie zdobyła Wielka Brytania, dwukrotnie Włochy, po jednym razie: Francja, Brazylia, Kanada i USA. W walce o Grand Prix brylował Hiszpan Francisco Goyoaga, wygrywając trzy główne konkursy indywidualne, dwa wygrał Amerykanin William Steinkraus, a jedną nagrodę tej rangi zdobył Włoch Raimondo d`Inzeo.”

Źródło: Koń Polski nr 1, 1996 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Raimondo d’Inzeo na koniu Posillipo, na którym później w 1960 roku w Rzymie zdobył złoty medal olimpijski.
Fot. arch. autora.

Tytuł: Historia jeździectwa, cz. XX, Rok 1957
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 2,5
Data publikacji: 1996

Dwudziesta część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. Rok 1957.

“Rok 1957 był przełomowym w historii polskiego sportu, w tym jeździectwa. Zarządzeniem naczelnych władz sportu pozwolono bowiem reaktywować działalność przedwojennych związków sportowych, których rolę po wojnie pełniły, mianowane przez GKKF, sekcje sportowe. Tak więc w dniu 3 marca zwołano Walne Zgromadzenie Delegatów Sekcji Jeździeckiej. Gremium to miało opracować zasady działania Polskiego Związku Jeździeckiego, oparte w dużej mierze na przedwojennych. Zasadnicza różnica była jedna: zmiana patrona z wojskowego na wiejskiego, czyli Zrzeszenie Ludowe Zespoły Sportowe. Niemniej jednak, nowy PZJ objął swoją działalnością nie tylko sekcje jeździeckie istniejące przy państwowych ośrodkach hodowlanych, ale i nieliczne sekcje i kluby wojskowe i milicyjne.”

Źródło: Koń Polski nr 3, 1996 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Mistrz Europy w skokach przez przeszkody w 1958 r. – Niemiec Fritz Thiedman na koniu Meteor.

Tytuł: Historia jeździectwa, cz. XXI, Rok 1958. Pierwszy rok działalności reaktywowanego PZJ.
Pierwsze zwycięstwo Polaka w oficjalnych zawodach zagranicznych.
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 2,5
Data publikacji: 1996

Dwudziesta pierwsza część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. Rok 1958. Pierwszy rok działalności reaktywowanego PZJ.
Pierwsze zwycięstwo Polaka w oficjalnych zawodach zagranicznych.

“Pierwszy rok działalności reaktywowanego Polskiego Związku Jeździeckiego charakteryzował się niezwykłą aktywnością na forum międzynarodowym. Zaczął się jednak powrotem do przedwojennej tradycji organizowania w Zakopanem zimowych zawodów w obsadzie krajowej. Lutowe konkursy w skokach przez przeszkody odbywały się – jak dawniej – na Równi Krupowej. Sensacją jednego z konkursów było zwycięstwo 70-letniego ppłk. Karola Rómmla, olimpijczyka, po wojnie jednego z trenerów kadry narodowej.”

Źródło: Koń Polski nr 5, 1996 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Hans Günter Winkler, mistrz olimpijski 1956 r. Tu na Halli w Paryżu, 1959 r. Fot. archiwum autora.

Tytuł: Historia jeździectwa, cz. XXII, Rok 1959
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 2,5
Data publikacji: 1996

Dwudziesta druga część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. Rok 1959.

“1959 – rok przedolimpijski zmobilizował wiele jeździeckich federacji do sprawdzenia przygotowania ich reprezentacji narodowych we wszystkich trzech konkurencjach. Odbyło się 13 międzynarodowych konkursów oficjalnych w skokach, a ponadto mistrzostwa Europy. We Wszechstronnym Konkursie Konia Wierzchowego zorganizowano także mistrzostwa kontynentalne. W paru miastach Europy odbyły się też – jak co roku – zawody w ujeżdżeniu, z mistrzostwami FEI na czele.”

Źródło: Koń Polski nr 7, 1996 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Mistrz Olimpijski 1960 r. Raimondo d`Inzeo na koniu Hermes.

Tytuł: Historia jeździectwa, cz. XXIII, Rzym 1960
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 3
Data publikacji: 1996

Dwudziesta trzecia część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. Rzym 1960.

XVII Igrzyska Olimpijskie w Rzymie były oczywiście najważniejszym wydarzeniem 1960 roku. Tuż przed ich rozpoczęciem, czyli do września, odbyło się wiele poważnych prób we wszystkich trzech konkurencjach olimpijskich. Najwięcej możliwości konfrontacji z konkurentami mieli skoczkowie, dla których zorganizowano 13 CHIO. Pretendentami do medali byli Amerykanie, którzy w walce o Puchary Narodów odnieśli trzy zwycięstwa. Po dwa razy triumfowali Włosi i RFN, a raz Hiszpania, Wenezuela, Meksyk, Francja, Argentyna i rewelacyjna Turcja, która w Rotterdamie pozostawiła w pobitym polu Węgry, Holandię, Francję i Belgię.”

Źródło: Koń Polski nr 9, 1996 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

David Broome, Mistrz Europy 1961, zdobył ten tytuł jeszcze dwukrotnie (1967 i 1969), i jeszcze raz wicemistrzostwo w 1965. Ponadto dwa brązowe medale za Olimpiady 1960 i 1968 oraz Mistrzostwo Świata w 1970 roku. Jest sześciokrotnym mistrzem swojego kraju. Fot. arch. autora.

Tytuł: Historia jeździectwa, cz. XXIV, Poolimpijskie zmiany… 35 lat temu
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 1,5
Data publikacji: 1996

Dwudziesta czwarta część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. Poolimpijskie zmiany… 35 lat temu.

“Po każdej olimpiadzie następuje na ogół zmiana warty wśród sportowców reprezentujących barwy narodowe. Tak też było i w 1961 roku, kiedy do walki o tytuł mistrza Europy w skokach przez przeszkody, w Aachen, nie stawiło się dwóch mistrzów olimpijskich: d’Oriola (1952) i Raimondo d’Inzeo (1960). W mistrzostwach Europy zaniechano organizowania finałów ze zmianą koni, natomiast eliminacyjne konkursy składały się z: szybkości, potęgi skoku, dokładności i finał na zasadzie Pucharu Narodów.”

Źródło: Koń Polski nr 11, 1996 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Reiner Klimke, mistrz Europy 1962, na zdjęciu na koniu Mehmed.

Tytuł: Historia jeździectwa, cz. XXV, 1962 r. Ostatnie Mistrzostwa FEI
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 2
Data publikacji: 1997

Dwudziesta piąta część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. 1962 r. Ostatnie Mistrzostwa FEI.

“W Burghley, posiadłości markiza Exetera, odbyły się mistrzostwa Europy w WKKW, w których w klasyfikacji zespołowej triumfowała ekipa radziecka w składzie: Lew Bakłaszkin, German Gazjumow i Borys Końkow. Wyprzedzili oni Irlandię i Wielką Brytanię, chociaż ta ostatnia miała indywidualnie dwóch medalistów. Klasyfikacja medalowa indywidualna: 1. James Templer na M Lord Connoly, 2. German Gazjumow na Grańj, 3. Jane Wyckeham-Musgrave na Raybrooks. Uczestniczyło dwudziestu siedmiu jeźdźców czterech narodowości.”

Źródło: Koń Polski nr 1, 1997 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Mistrz Europy 1963 roku w skokach przez przeszkody, tu na 9-letnim Lydicani pochodzenia irlandzkiego. Mistrzostwo zdobył na koniach Rockette i The Rock.

Tytuł: Historia jeździectwa, cz. XXVI, Rok 1963. Dobra passa
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 1,5
Data publikacji: 1997

Dwudziesta szósta część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. Rok 1963. Dobra passa.

Rok 1963 należy uznać za zapowiedź zbliżających się poważnych sukcesów polskiego jeździectwa. Nasi zawodnicy w tamtym sezonie wzięli udział w siedmiu międzynarodowych imprezach, wśród których cztery było najwyższej rangi. Nim o nich wspomnimy, pragnę zwrócić uwagę czytelników na pojawienie się w 1963 roku nowego w naszym kraju hipodromu, który do roku 1981 odgrywał czołową rolę. Chodzi o Olsztyn, gdzie od 1964 roku odbywały się międzynarodowe zawody oficjalne w skokach, wtedy jeszcze nazywane CHIO. Doktor Jacek Pacyński, dyrektor Stadniny w Liskach, podjął się roli organizatora imprezy, która stała się kontynuacją przedwojennych konkursów łazienkowskich. Ale najpierw trzeba było zrobić próbę generalną, czyli przeprowadzić zawody rangi CHI, których ocena przeprowadzona przez międzynarodowego sędziego, Włocha, generała Bruno Bruniego, dała podstawę międzynarodowej federacji do podniesienia w roku następnym zawodów olsztyńskich do rangi oficjalnych.”

Źródło: Koń Polski nr 3, 1997 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Henri Chammartin na koniu Woerman.

Tytuł: Historia jeździectwa, cz. XXVII, 1964 r. – Olimpiada pod wulkanem
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 2,5
Data publikacji: 1997

Dwudziesta siódma część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. 1964 r. – Olimpiada pod wulkanem.

“Igrzyska Olimpijskie 1964 roku odbyły się w Tokio. Dla ekip poza azjatyckich, uczestniczących w konkurencjach jeździeckich było to wielkim utrudnieniem. Teren walk leżał 8 tys. km zarówno od europejskich jak i amerykańskich państw. Tragiczne były transporty. Trzy konie straciły życie. Jeden oszalał w samolocie i trzeba go było zastrzelić, a dwa padły na zawał serca. Niemniej jednak 14 ekip zjawiło się w Krainie Wschodzącego Słońca.”

Źródło: Koń Polski nr 5, 1997 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.