Wpisy

Hans Günter Winkler na Halli. Fot. arch. autora.

Tytuł: Historia jeździectwa, cz. XIX, Rok 1956
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 2,5
Data publikacji: 1996

Dziewiętnasta część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. Rok 1956.

„Wprowadzone przez FEI ograniczenie możliwości organizowania zawodów rangi CHIO do jednych w każdym kraju, w jednym roku, spowodowało spadek ich ilości. Tak więc w roku olimpijskim odbyło się ich tylko 12. Podczas tych zawodów Puchar Narodów pięciokrotnie zdobyła Wielka Brytania, dwukrotnie Włochy, po jednym razie: Francja, Brazylia, Kanada i USA. W walce o Grand Prix brylował Hiszpan Francisco Goyoaga, wygrywając trzy główne konkursy indywidualne, dwa wygrał Amerykanin William Steinkraus, a jedną nagrodę tej rangi zdobył Włoch Raimondo d`Inzeo.”

Źródło: Koń Polski nr 1, 1996 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Raimondo d’Inzeo na koniu Posillipo, na którym później w 1960 roku w Rzymie zdobył złoty medal olimpijski.
Fot. arch. autora.

Tytuł: Historia jeździectwa, cz. XX, Rok 1957
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 2,5
Data publikacji: 1996

Dwudziesta część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. Rok 1957.

„Rok 1957 był przełomowym w historii polskiego sportu, w tym jeździectwa. Zarządzeniem naczelnych władz sportu pozwolono bowiem reaktywować działalność przedwojennych związków sportowych, których rolę po wojnie pełniły, mianowane przez GKKF, sekcje sportowe. Tak więc w dniu 3 marca zwołano Walne Zgromadzenie Delegatów Sekcji Jeździeckiej. Gremium to miało opracować zasady działania Polskiego Związku Jeździeckiego, oparte w dużej mierze na przedwojennych. Zasadnicza różnica była jedna: zmiana patrona z wojskowego na wiejskiego, czyli Zrzeszenie Ludowe Zespoły Sportowe. Niemniej jednak, nowy PZJ objął swoją działalnością nie tylko sekcje jeździeckie istniejące przy państwowych ośrodkach hodowlanych, ale i nieliczne sekcje i kluby wojskowe i milicyjne.”

Źródło: Koń Polski nr 3, 1996 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Mistrz Europy w skokach przez przeszkody w 1958 r. – Niemiec Fritz Thiedman na koniu Meteor.

Tytuł: Historia jeździectwa, cz. XXI, Rok 1958. Pierwszy rok działalności reaktywowanego PZJ.
Pierwsze zwycięstwo Polaka w oficjalnych zawodach zagranicznych.
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 2,5
Data publikacji: 1996

Dwudziesta pierwsza część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. Rok 1958. Pierwszy rok działalności reaktywowanego PZJ.
Pierwsze zwycięstwo Polaka w oficjalnych zawodach zagranicznych.

„Pierwszy rok działalności reaktywowanego Polskiego Związku Jeździeckiego charakteryzował się niezwykłą aktywnością na forum międzynarodowym. Zaczął się jednak powrotem do przedwojennej tradycji organizowania w Zakopanem zimowych zawodów w obsadzie krajowej. Lutowe konkursy w skokach przez przeszkody odbywały się – jak dawniej – na Równi Krupowej. Sensacją jednego z konkursów było zwycięstwo 70-letniego ppłk. Karola Rómmla, olimpijczyka, po wojnie jednego z trenerów kadry narodowej.”

Źródło: Koń Polski nr 5, 1996 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Hans Günter Winkler, mistrz olimpijski 1956 r. Tu na Halli w Paryżu, 1959 r. Fot. archiwum autora.

Tytuł: Historia jeździectwa, cz. XXII, Rok 1959
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 2,5
Data publikacji: 1996

Dwudziesta druga część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. Rok 1959.

„1959 – rok przedolimpijski zmobilizował wiele jeździeckich federacji do sprawdzenia przygotowania ich reprezentacji narodowych we wszystkich trzech konkurencjach. Odbyło się 13 międzynarodowych konkursów oficjalnych w skokach, a ponadto mistrzostwa Europy. We Wszechstronnym Konkursie Konia Wierzchowego zorganizowano także mistrzostwa kontynentalne. W paru miastach Europy odbyły się też – jak co roku – zawody w ujeżdżeniu, z mistrzostwami FEI na czele.”

Źródło: Koń Polski nr 7, 1996 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Mistrz Olimpijski 1960 r. Raimondo d`Inzeo na koniu Hermes.

Tytuł: Historia jeździectwa, cz. XXIII, Rzym 1960
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 3
Data publikacji: 1996

Dwudziesta trzecia część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. Rzym 1960.

XVII Igrzyska Olimpijskie w Rzymie były oczywiście najważniejszym wydarzeniem 1960 roku. Tuż przed ich rozpoczęciem, czyli do września, odbyło się wiele poważnych prób we wszystkich trzech konkurencjach olimpijskich. Najwięcej możliwości konfrontacji z konkurentami mieli skoczkowie, dla których zorganizowano 13 CHIO. Pretendentami do medali byli Amerykanie, którzy w walce o Puchary Narodów odnieśli trzy zwycięstwa. Po dwa razy triumfowali Włosi i RFN, a raz Hiszpania, Wenezuela, Meksyk, Francja, Argentyna i rewelacyjna Turcja, która w Rotterdamie pozostawiła w pobitym polu Węgry, Holandię, Francję i Belgię.”

Źródło: Koń Polski nr 9, 1996 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

David Broome, Mistrz Europy 1961, zdobył ten tytuł jeszcze dwukrotnie (1967 i 1969), i jeszcze raz wicemistrzostwo w 1965. Ponadto dwa brązowe medale za Olimpiady 1960 i 1968 oraz Mistrzostwo Świata w 1970 roku. Jest sześciokrotnym mistrzem swojego kraju. Fot. arch. autora.

Tytuł: Historia jeździectwa, cz. XXIV, Poolimpijskie zmiany… 35 lat temu
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 1,5
Data publikacji: 1996

Dwudziesta czwarta część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. Poolimpijskie zmiany… 35 lat temu.

„Po każdej olimpiadzie następuje na ogół zmiana warty wśród sportowców reprezentujących barwy narodowe. Tak też było i w 1961 roku, kiedy do walki o tytuł mistrza Europy w skokach przez przeszkody, w Aachen, nie stawiło się dwóch mistrzów olimpijskich: d’Oriola (1952) i Raimondo d’Inzeo (1960). W mistrzostwach Europy zaniechano organizowania finałów ze zmianą koni, natomiast eliminacyjne konkursy składały się z: szybkości, potęgi skoku, dokładności i finał na zasadzie Pucharu Narodów.”

Źródło: Koń Polski nr 11, 1996 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

J. Tissot-Lefebvre, reprezentująca Francję, ur. w Sajgonie, Mistrzyni Świata pań `70 i `74, Mistrzyni Europy `66, 14 m. podczas IO `64, zdobywczyni wielkich nagród w Nicei i Puch. Prezydenta USA w Waszyngtonie `63.

Tytuł: Historia jeździectwa, cz. XXIX, Rok wirusa, Mistrzostw Świata i Mistrzostw Europy – 1966
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 2
Data publikacji: 1997

Dwudziesta dziewiąta część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. Rok wirusa, Mistrzostw Świata i Mistrzostw Europy – 1966.

„Bagnisty wirus, który zaatakował wiele koni na kontynencie europejskim, wywarł zdecydowany wpływ na przebieg jeździeckich konkurencji w 1966 roku. Brytyjczycy udali się na wiosenne CSIO do Paryża i Rzymu, a później na skutek zakazu ministra rolnictwa Wielkiej Brytanii nie opuścili wyspy, a zakaz wyjazdu koni z kontynentu uniemożliwił organizację londyńskiego CSIO. W Burghley zaplanowano I Mistrzostwa Świata w WKKW, które odbyły się w kadłubowej obsadzie trzech ekip: Wielkiej Brytanii, Irlandii (która też nie przekraczała kanału La Manche) i Argentyny.”

Źródło: Koń Polski nr 9, 1997 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Jan Kowalczyk, tym razem na „Harlemie”. Fot. CAF.

Tytuł: Historia jeździectwa, cz. XXX, Rok Jana Kowalczyka – 1967
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 2
Data publikacji: 1997

Trzydziesta część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. Rok Jana Kowalczyka – 1967.

„Rok 1967 można bez przesady nazwać rokiem Jana Kowalczyka. Oczywiście dotyczy to polskiego jeździectwa. Jeździec Legii Warszawa uczestnicząc w czterech zawodach rangi CSIO, wygraj aż pięć konkursów za granicą. Drobnica i Ronceval były wtedy w szczytowej formie, plasując się, jeżeli nie na prawym skrzydle zdobywców wstęg honorowych, to częstokroć na bliskich kolejnych miejscach.”

Źródło: Koń Polski nr 11, 1997 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Czwórka wielkopolskich kasztanów z PSO Gniezno powożona przez jednego z czołowych zawodników
Zygmunta Szymoniaka. Zdjęcie z archiwum autora.

Tytuł: Historia jeździectwa, cz. XXXII, 1969 r. Zaprzęgi zyskują akceptację
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 2,5
Data publikacji: 1998

Trzydziesta druga część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. 1969 r. Zaprzęgi zyskują akceptację.

„Rok 1969 przyniósł pewien sukces Polskiemu Związkowi Jeździeckiemu na forum Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej. Na dorocznym kongresie FEI w Madrycie, sekretarz generalny PZJ Eryk Brabec przekazał wniosek o oficjalne uznanie konkurencji zaprzęgów czterokonnych. Powołano więc odnośną komisję, analogicznie do istniejących komisji ujeżdżenia, skoków i WKKW. Polecono uściślenie regulaminu zawodów, projektowanie kalendarza imprez i kwalifikowanie sędziów. Od samego początku członkiem tej komisji został, nieżyjący już dyrektor Państwowego Stada Ogierów w Gnieźnie – Czesław Matławski.”

Źródło: Koń Polski nr 3, 1998 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Mistrzyni Europy w WKKW roku 1971 – księżniczka Anna. Fot. z arch. autora.

Tytuł: Historia jeździectwa, cz. XXXIV, Rok przedolimpijski – 1971
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 2,5
Data publikacji: 1998

Trzydziesta czwarta część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. Rok przedolimpijski – 1971.

„Na Kongresie Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej (FEI) w 1971 roku wprowadzono zmianę nazw międzynarodowych zawodów jeździeckich określanych dla wszystkich konkurencji jednakowymi literami CHIO, czyli Concours Hippique Internationale, dodając na końcu literę „O”, jeżeli były to zawody oficjalne. Od wspomnianego kongresu dla konkursu w skokach używa się oznaczenia CSI (Concours Saut Int.), dla ujeżdżenia CDI (Dressage), dla WKKW CCI (Complet), powożenia CAI (Attelage), dla woltyżerki CVI (Voltige) i dla rajdów konnych CEI (Endurance, co oznacza wytrzymałość).”

Źródło: Koń Polski nr 7, 1998 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.