Wpisy

Porada, Zbigniew

Zbigniew Porada, absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej i wieloletni profesor Politechniki Krakowskiej w swojej pracy naukowej specjalizował się w zagadnieniach dotyczących elektrotechniki, optoelektroniki i techniki światłowodowej, ale jego wielką pasją przez całe życie stała się historia sportu, w szczególności ruchu olimpijskiego w Polsce i na świecie.

Jest autorem wielu opracowań m.in. takich książek jak: Starożytne i nowożytne igrzyska olimpijskie, Zimowe igrzyska olimpijskie 1924-2006, Olimpijczycy z Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, Polscy artyści w olimpijskich konkursach sztuki, Nasi olimpijczycy z AGH, Nasi olimpijczycy z Kresów i kilku innych.

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Dudek, Sławomir

Sławomir Dudek. Dziennikarz, autor i miłośnik koni. Pracownik wydawnictwa Świat Koni. Od 2023 roku prowadzi blog slawomirdudek.pl.

Tak pisze o sobie, na swoim blogu:

„(…) Tak jak z pewnością u wielu ludzi, tak i w moim życiu, przypadek czy splot wielu naraz okoliczności kształtowały moją teraźniejszość oraz przyszłość. Niczym w życiu Witka Długosza, bohatera filmu Krzysztofa Kieślowskiego pt „Przypadek”, tak i u mnie los splatał moją ścieżkę ze ścieżką innych ludzi i z wydarzeniami, które wyznaczały kolejne ważne chwile mojego życia.

Pierwszy taki moment, który pamiętam, to próba zapisania się 6 kumpli z klasy 6 SP 124 w Łodzi do sekcji strzeleckiej działającej przy LOK Łódź (ojciec jednego z nas był działaczem LOK).

Blog Sławomira Dudka
(kliknij aby otworzyć stronę na nowej karcie)

Tomek ustalił ze swoim ojcem termin i pewnego późnojesiennego wtorku 1970 roku grupa 6 buńczucznych nastolatków wybrała się tramwajem na ul. Piotrkowską. Wyobraźnia rysowała w naszych głowach (a przynajmniej w mojej) obrazy „snajperskich” dokonań na zawodach w kraju i za granicą, nie wyłączając IO czy MŚ.

Uniesienia te jednak prysnęły jak mydlana bańka po twardym zderzeniu z rzeczywistością, kiedy to w sekretariacie (chyba to był sekretariat) indagowani przez grupkę około 10 „starszych” o powód naszej wizyty wydukaliśmy, że chcemy zapisać się do sekcji strzeleckiej. Ich gromki śmiech zrzucił nas ze szczytu strzeleckiego Olimpu w otchłań Hadesu zwątpienia w jakikolwiek sens życia. „Dzisiaj dyżur ma sekcja żeglarska, a nie strzelecka. W tym tygodniu strzelców już nie będzie” – słowa te brzmiały dla nas gorzej i groźniej niż wyrok śmierci. Ze spuszczonymi głowami wyszliśmy całkowicie załamani, noga za nogą schodziliśmy z 1 piętra na dół marmurowymi schodami pięknej klatki schodowej.

I tutaj los pokazał swoje przewrotne oblicze. Wyskoczył za nami około 40-letni facet i zapytał, czy w takim razie nie zapisalibyśmy się do tej sekcji żeglarskiej. Szczerze mówiąc, nie był to dla nas wtedy jakikolwiek ekwiwalentem za olimpijskie medale w strzelectwie! Bo czy można kumplom, a przede wszystkim dziewczynom, z klasy 6 SP zaimponować jakimś tam żeglarstwem? Na tamtą chwilę szczerze w to wątpiłem.

A jednak pomimo tych wątpliwości oraz dzięki fenomenalnemu podejściu pana, który nas cofnął (Biedrzyckiego? – pamięć jednak zawodzi), wróciliśmy wszyscy do domów z deklaracjami członkowskimi, które nasi rodzicie mieli podpisać, jako, że byliśmy przecież wtedy niepełnoletni.
Gdyby nie było wtedy tego gościa, gdyby nie pobiegł za nami, ominęła by mnie pewnie moja fascynacja żeglarstwem i piękny kawałek mojego życia.

Kolejnym przypadkiem kiedy los pokierował moim życiem było podjęcie pierwszej pracy w roku 1978. Zakładowy Ośrodek Informatyki w ZEŁ-M na ulicy Tuwima. Konserwator komputera Odra 1305. Jednym ze starszych kolegów, z którym przegadałem wiele przerw śniadaniowych i nie tylko był Heniek Błaszczyk. Heniek jeździł wtedy konno w ŁKJ w Łagiewnikach. Te śniadaniowe opowieści odkurzyły w mojej pamięci zasadzone w dzieciństwie marzenie o jeździe konnej. To samo poczucie wolności co na wodzie można przecież mieć dzięki koniom i na lądzie!

Chyba inaczej być nie mogło. Niebawem skończyłem dwustopniowy kurs prowadzony w ŁKJ i napisałem podanie o przyjęcie mnie w poczet członków ŁKJ. Po uzyskaniu poparcia dwóch członków (Heniek i Stachu Marchwicki) oraz rocznym oczekiwaniu, Zarząd pozytywnie rozpatrzył moje podanie. Był to chyba rok 1981.

Moja droga zawodowa toczyła się swoim rytmem. Niezbyt często zmieniałem miejsca pracy, ale jednak do roku 2006 uzbierało się 5 moich pracodawców. Po technicznej obsłudze dużego (dzisiaj byśmy powiedzieli mainframowego) komputera wraz z jego rożnymi peryferiami przyszedł czas pracy jako operator systemów informatycznych, zaopatrzeniowiec i serwisant innowacyjnego sprzętu jakim było EKG późnych potencjałów oraz składanie, obrót oraz serwis sprzętu klasy PC. Potem był handel detaliczny oraz hurtowy podzespołami elektronicznymi a później akcesoriami i częściami do telefonów komórkowych.

Kiedy ta ostatnia aktywność padła, stanąłem przed dylematem jaki kierunek wyjazdu z kraju wybrać. Los jednak znowu miał swoją wizję mojej przyszłości. W maju 2005 roku na rynku wydawniczym pojawił się nowy tytuł, miesięcznik Świat Koni przeznaczony dla miłośników koni i szeroko rozumianego jeździectwa. Od pierwszego numeru znajdowały się w nim moje teksty. I tak rozważania o wyjeździe zakończyła oferta stałej pracy dla ŚK, którą złożył mi właściciel tytułu, Robert Pytliński. Po naradzie z żoną, postanowiliśmy z niej skorzystać.

Po ponad 16 latach, przyszedł jednak dzień, w którym moja wspólna ze ŚK droga się skończyła.
Czas więc na nowe wyzwania. Jednym z nich jest ten blog, na którym znajdziecie teksty dotyczące głównie jeździectwa, ale nie tylko.”

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Rudowska, Krystyna

Krystyna Rudowska – informatyk, dziennikarka, miłośniczka koni i historii, były Jeździec, w tym amator wyścigowy, autorka książki pt. „O życiu i legendach sześciu niezwykłych Jeźdźców” wydanej przez IPN w 2023 roku przedstawiającej sylwetki zasłużonych sportowców w historii polskiego Jeździectwa.

Wywiad z Krystyną Rudowską na temat jej najnowszej książki:

Z jeźdźcami o jeźdźcach – rozmowa z Krystyną Rudowską (2024) – Paulina Kos

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Deskur, Stanisław

Długoletniego pracownik naukowego Instytutu Zootechniki, wybitny specjalista w zakresie hodowli koni.

Śp. dr n. rol. Stanisław Deskur, był nie tylko osobą zasłużoną dla polskiej hodowli koni, ale także posiadając szeroką wiedzę historyczną, uczestnikiem szeregu inicjatyw edukacyjnych. Mieliśmy zaszczyt i przyjemność współpracować z Panem Doktorem przez ostatnie kilka lat, przy okazji realizacji inicjatyw Legendy Polskiego Jeździectwa i Polska Cyfrowa Biblioteka Jeździecka.

Urodzony 8 listopada 1927 r. w Sancygniowie, przeżywszy 94 lata, zmarł 12 września 2021 r. w Krakowie.

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Rola-Stężycki, Andrzej Zygmunt

Andrzej Zygmunt Rola-Stężycki (ur. 1 stycznia 1945) – polski genealog, historyk regionalista, leśnik, fotograf i publicysta.

Wywodzi się z rodu przynależnego do herbu Rola. Absolwent Szkoły Rzemiosł Artystycznych w Warszawie. Wieloletni wiceprezes, a następnie prezes grójeckiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Turystyczno–Krajoznawczego w Grójcu, wykładowca PTTK. Badacz dziejów regionu, członek Związku Literatów na Mazowszu, Polskiego Towarzystwa Heraldycznego i Rosyjskiego Towarzystwa Genealogicznego w Sankt–Petersburgu. Prezes Instytutu Genealogii. Długoletni sportowiec, startujący w biegach maratońskich i triathlonie.

Jest autorem ponad 30 książek, oraz wielu publikacji popularyzujących dzieje Południowego Mazowsza, kilkudziesięciu genealogicznych monografii rodzinnych i kilkuset artykułów prasowych z zakresu historii regionu. Stale współpracujący z kwartalnikiem historycznym Pro Memoria, Kolekcjonerem Włocławskim, Okolicą – Gazetą Południowego Mazowsza i innymi czasopismami. Autor wielu wystaw fotograficznych.

Odznaczony: brązowa Odznaka „Zasłużony Działacz LOK” (1979), srebrna odznaka Zasłużony w pracy PTTK wśród młodzieży (1980), Za zasługi dla PTTK województwa radomskiego (1980), Srebrna Honorowa Odznaka PTTK (1985), brązowy (1988) i srebrny (2014) Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1988), medal Zasłużony Dla Powiatu Grójeckiego (2009), a także Medalem Pamiątkowym „Pro Masovia” (2015). W 2019 otrzymał medal Za Zasługi dla Gminy Grójec, został też laureatem XVI Konkurs na najlepszą książkę, organizowanego przez Związek Literatów na Mazowszu, statuetkę Złotego pióra otrzymał za książkę „Odrzywół. Gród Dobrogosta”. Ponadto wyróżniony tytułem Zasłużony dla gminy Odrzywół (2018). W 2020 został honorowym prezesem Towarzystwa Przyjaciół Grójca. W 2021 ponownie został laureatem Złotego Pióra za Książkę Roku 2020 – Nieznamierowice. Niegdyś miasto. Opowieść subiektywna oraz uhonorowano go tytułem Honorowego Obywatela wsi Nieznamierowice, a także odznaczono go odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. W 2022 po raz trzeci został laureatem Złotego Pióra za książkę Stężycy herbu Rola. Dzieje rodziny w zarysie.

Andrzej Zygmunt Rola-Stężycki

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Sikorski, Witold

Urodził się w roku 1947 na terenie toru wyścigowego Służewiec w bloku przy magazynie zbożowym, dlatego można nazwać go jednym z ostatnich autochtonów.

Ojciec Witolda Sikorskiego był przedwojennym jeźdźcem wyścigowym, jeździł głównie wyścigi płotowo – przeszkodowe do roku 1956, gdy podczas naskakiwania konia na torze wyścigowym doznał bardzo poważnej kontuzji (tydzień leżał w szpitalu bez przytomności). Na torze mieszkał do roku 1961, po czym przeprowadził się na Ochotę do budynku wybudowanego przez PTWK.

W roku 1969 rozpoczął studia na wydziale zootechnicznym SGGW w Warszawie, będąc stypendystą PTWK.

Praktyki studenckie odbywał w Skrzydlowie i Pępowie. Po ukończeniu studiów z tytułem inżyniera, rozpoczął prace w PTWK, jako aspirant trenerski, jednocześnie przechodząc wszystkie, stanowiska pracy związane z zawodem (szpital, dział selekcji, stajnie, praca w czasie mitingu na celowniku), odbył 3 miesięczny staż w byłym ZSSR na rosyjskich torach wyścigowych i instytutach naukowych związanych z końmi. W tym czasie z powrotem zamieszkał na torze.

Z braku perspektywy otrzymania pracy jako trenera na służewieckim torze przeszedł do pracy na krótko do Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej, a później pracował jako doradca rolniczy w gminie Konstancin-Jeziorna i następnie jako pracownik w urzędzie gminy, aż do przejścia na emeryturę.

Po przemianach ustrojowych jakie zaszły w Polsce, włączył się w nurt tworzenia wyścigów na nowych zasadach. Był jednym z kilku osób, które wskrzeszały wyścigi płotowe na Służewcu, opracowywał plan gonitw dla tej grupy koni, zdał egzamin trenerski (przed kolegą z którym pracował uprzednio), prowadził dorywczo małą stajnię wyścigową, w której biegały konie mojej własności. W tym czasie odwiedził wiele europejskich torów wyścigowych w; Czechach, na Słowacji, we Francji, Włoszech.

Od około roku 2000 współpracował z trenerami i właścicielami czeskimi, w sprawach zakupów przez nich polskich koni do gonitw przeszkodowych. Mając rozległa wiedzę w tej sprawie postanowił napisać książkę o koniach polskiej hodowli biorących udział w gonitwach płotowo – przeszkodowych, trenowanych przez czeskich trenerów, a kanwą była sławna gonitwa Velka Pardubicka. W jego zamiarach jest również dokładny opis życia w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych w służewieckiej enklawie ludzi (wymienić ich z nazwiska), którzy tworzyli historie toru.  

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Bober, Artur

Absolwent AWF Wrocław. Praca magisterka: Teoria treningu sportowego w jeździectwie. Były trener kadry narodowej Polski w konkurencji WKKW.

Zawodnik w konkurencji WKKW – klasa mistrzowska, trener I kl. jeździectwa.

Medalista Mistrzostw Polski WKKW: Stara Miłosna 1979 – koń Chorwat xo; Jaroszówka 1984 – ogier Bemol xx; Jaroszówka 1986 – koń Czubczyk xx, uczestnik: Mistrzostw Świata WKKW Luhmühlen 1982 – koń Czubczyk xx, Mistrzostw Polski w skokach Moszna 1985 – koń Czubczyk xx, konkursu skoków na wysokość Gniezno 1985 – koń Czubczyk xx – 200 cm, reprezentant Polski – Igrzyska Jeździeckie Sztokholm 1990 – koń Rosario xx. Powołany do kadry olimpijskiej Los Angeles 1984. Odznaczony brązową odznaką FEI. W 2016 roku odznaczony Polską Honorową Złotą Odznaką Jeździecką.

Pierwszy trener i twórca konkurencji WKKW w Stragona Strzegom. Pierwszy zdobywca medali dla tego klubu w Mistrzostwach Polski: srebrny medal – 1984 r. ogier Bemol xx, brązowy medal – 1986 r. koń Czubczyk xx.Trener zawodników: Artur Społowicz, Mariusz Kleniuk, Jan Cieślar, Jan Mleczko, Mirosław Loska. W latach 1982-1984 – trener kadry narodowej Polski WKKW juniorów; w latach 1987-2000 – trener kadry narodowej Polski WKKW seniorów. W 2000 r. trener koordynator konkurencji WKKW.

Artur Bober – kaskader, szybownik, skoczek spadochronowy (49 skoków). Wraz z rodziną, współzałożyciel medialnej spółki BoberTeam zajmującej się edukacją i promocją historii polskiego jeździectwa.

Zainteresowania i hobby: kolekcjoner rzeźb, obrazów i książek – jeździectwo

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Szydlik, Andrzej

Związany ze służewieckim torem wyścigowym od lat dziecięcych. Był chłopcem stajennym, kierownikiem stajen wyścigowych, handicaperem, sędzią na celowniku, kierownikiem działu selekcji, przewodniczącym komisji technicznej i odwoławczej, wieloletnim komentatorem.

Zdjęcie autorstwa Piotra Dzięciołowskiego.

Źródło: „Świat wyścigów” (2022) – Piotr Dzięciołowski.

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Szarska, Ewa

Dr hab. Ewa Szarska jest kierownikiem Pracowni Fizjologii Stosowanej Wojskowego Instytutu Higieny i Epidemiologii. Od wielu lat zajmuje się zagadnieniami związanymi z fizjologią wysiłku i treningiem koni. Wydala między innymi „Vademécum rajdowca” (Agencja Reklamowa CREX 1998 r.), które było pierwszą polską książką o dyscyplinie rajdów i treningu koni rajdowych oraz „Badania laboratoryjne w treningu koni” (Agencja Reklamowa CREX 1999 r.), w których wykazuje celowość kontroli stanu zdrowia i wydolności konia wyczynowego na podstawie zmian wartości parametrów krwi. W latach 1992-2002 była przewodniczącą Komisji Konnych Rajdów Długodystansowych PZJ. Jest sędzią międzynarodowym w dyscyplinie rajdów

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Petrynik, Roman

Urodził się 06.02.1957 r. w Janowie Podlaskim, gdzie spędził również lata dziecięce i młodzieńcze. W latach 1964-1975 był uczniem janowskich szkół. Od 1980 do 1990 roku prowadził tutaj zakład fotograficzny.

Fotografowanie jest nie tylko jego zawodem, ale i pasją, z którą od lat 70-tych XX wieku utrwala życie rodzinnego miasteczka i Południowego Podlasia. Ze szczególnym pietyzmem ocala od zapomnienia zabytki architektury wiejskiej – pałace, dwory, chaty oraz elementy wystroju wnętrz.

Trasy jego wędrówek wiodą do starych podlaskich kościołów, cerkwi, kapliczek i cmentarzy różnych wyznań. Interesuje się ginącymi śladami kultur narodów zamieszkujących niegdyś jego małą Ojczyznę. Przedmiotem jego poszukiwań są nie tylko motywy fotograficzne, ale także historia Janowa Podlaskiego i powiatu bialskiego oraz zawiłe losy ludzi osiadłych na tych terenach. Poznaje potomków Unitów Podlaskich, Tatarów, Olędrów. Nieobca mu jest znajomość historii społeczności żydowskiej, żyjącej niegdyś na ziemi podlaskiej.

(kliknij aby przejść do Facebook Romana Petrynika)

Gromadzone od wielu lat zbiory Romana Petrynika ciągle uzupełniane są o kolejne zdjęcia, dokumenty i eksponaty, które pozwalają uchronić od zapomnienia zanikające zawody, obrzędy i zwyczaje. Autor spisuje również lokalne opowieści, ciekawostki i legendy. Od wielu lat współpracuje z lokalną prasą i wydawnictwami, prezentując część swoich zbiorów i fotografii. Między innymi spotkać możemy jego fotografie w takich publikacjach, jak: „Kult św. Wiktora w Kościele Kolegiackim w Janowie Podlaskim” (2000) Wiktora Kapłana, „Neple i Okolice” (2001) ks. Zdzisława Oziembło, „Gmina Biała Podlaska – Tradycja a Współczesność” (2004), „Narodowo Radykalni” (2004) Mariusza Bechty, „Historia szkół średnich w Janowie Podlaskim 1945 – 2005″ (2005) Jarosława Dubisza, „Młyny wietrzne w powiecie bialskim” (2005) Renaty Maj, „Spacer po Janowie Podlaskim 1465 – 2005″ (2005), czy też „Stosunki wyznaniowe w Polsce…” (2010) Andrzeja Tłomackiego.

Roman Petrynik należy do Stowarzyszenia Przyjaciół Janowa Podlaskiego… ciąg dalszy:

Jest autorem i współautorem wielu publikacji, albumów, książek, folderów i kart pocztowych. Najbardziej znane pozycje jego autorstwa to:

  • Wawel Podlasia, Janów Podlaski, 1999
  • Reprint: Monografia Janowa Podlaskiego Jana Caruka z 1934 roku, Janów Podlaski 2010
  • Stadnina koni w Janowie Podlaskim – dawniej i dziś, Janów Podlaski 2010
  • Janów Podlaski – czas zatrzymany w fotografii 1875-1945 (tom I), Janów Podlaski 2012
  • Janów Podlaski – czas zatrzymany w fotografii 1946-2012 (tom II), Janów Podlaski 2016
  • Strażnicy kościoła św. Jana Chrzciciela w Janowie Podlaskim, Janów Podlaski 2015 – współautor z Piotrem Koryckim
  • Opowieści o dawnym Janowie, Arche 2017 – współautor z Piotrem Strzałkowskim

Kolekcja zdjęć zbieranych czarno-białych i wykonywanych kolorowych na temat Południowego Podlasia (szczególnie Janowa Podlaskiego, stadniny koni na Wygodzie i okolicy) jest ciągle uzupełniana i czeka na dalsze opracowania. Jednym z nich może być trzeci tom albumu poświęcony stadninie.

Publikacje w PCBJ:

Galeria:

/Autor