Prędkość wczytywania jest zależna od rozdzielczości skanów oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.
Tytuł: Najsilniejszy klub w Europie
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 5
Wydawca: –
Data publikacji: 1967
ISBN: –
Artykuł Witolda Duńskiego poświęcony klubowi jeździeckiemu CWKS Legia Kozielska.
Źródło: Koń Polski 1967-01
W związku z objętością dokumentu, mogą wystąpić problemy z jego przeglądaniem na urządzeniach mobilnych (tablety, smartfony).
Prędkość wczytywania jest zależna od rozdzielczości skanów oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.
Tytuł: Mistrzowie XIX Olimpiady
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 3
Wydawca: Polski Klub Wyścigów Konnych
Data publikacji: 1969
ISBN: ND
Witold Domański krótko podsumowuje i omawia zwycięzców konkurencji jeździeckich z IO Meksyk 1968.
Źródło: Koń Polski 1969-01
W związku z objętością dokumentu, mogą wystąpić problemy z jego przeglądaniem na urządzeniach mobilnych (tablety, smartfony).
Tytuł: Z płk. Karolem Rómmlem niedokończone rozmowy
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 5
Data publikacji: 2002
Opracowanie Witolda Domańskiego na podstawie jego rozmów z płk. Karolem Rómmlem z lat 60. XX wieku.
Źródło: Koń Polski nr 4, 2002 r.
Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.
Tytuł: Historia jeździectwa, cz. I, Od jazdy na oklep do szkoły maneżowej
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 4
Data publikacji: 1989
Pierwsza część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. Od Starożytności po XIX wiek.
„Paradoksalne może się wydawać, że mimo wzrostu mechanizacji na całym świecie, rola konia we współżyciu z człowiekiem nie tylko nie maleje, ale wręcz wzrasta i to im bardziej kraj jest zmotoryzowany, tym szerzej koń jest utrzymywany dla celów rekreacyjnych i sportowych. Ostatnio pojawiają się nawet propozycje, by powrócić w pewnym zakresie do wykorzystywania w większym stopniu koni w rolnictwie, a także i transporcie, zarówno ze względów ekonomicznych, jak i ochrony środowiska. Oczywiście dotyczyć by to miało pracy na terenach górzystych oraz drobnych prac i na krótkich dystansach.”
Źródło: Koń Polski nr 2, 1989 r.
Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.
Tytuł: Historia jeździectwa, cz. II, Narodziny nowoczesnego jeździectwa
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 4
Data publikacji: 1989
Druga część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. Narodziny nowoczesnego jeździectwa.
„Na południu Europy, we Włoszech konkursy rozpoczęły się w 1891 r. na terenie szkoły kawaleryjskiej Tor di Quinto. W tych pierwszych zawodach wziął udział między innymi porucznik Federico Caprilli (1868— 1907), prekursor naturalnej lub inaczej zwanej — włoskiej szkoły jazdy. Caprilli, instruktor jazdy tej szkoły, uważał, że przyczyną klęski włoskiej kawalerii w bitwie z Austriakami pod Custozzą, była mała operatywność tejże kawalerii „spętanej” maneżową szkołą jazdy. Postanowił więc zerwać z jej zasadami, posadzić jeźdźca bardziej do przodu, a przede wszystkim dać koniowi większą swobodę, aby mógł się posługiwać w pokonywaniu przeszkód swymi naturalnymi ruchami.”
Źródło: Koń Polski nr 3, 1989 r.
Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.
Tytuł: Historia jeździectwa, cz. III, 1900 – 1910 rok
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 3
Data publikacji: 1989
Trzecia część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. 1900 – 1910 rok.
„Pierwsza dekada XX w., to konsolidacja jeździectwa w Europie i próby uporządkowania przepisów różnych konkurencji. W roku 1900 Francuzi zorganizowali championat konia wojskowego, który stał się pierwowzorem dzisiejszego wszechstronnego konkursu konia wierzchowego. Za przykładem Francuzów, obok rozpowszechnionych już w Europie konkursów w skokach przez przeszkody, oraz konkursów w skoku na wysokość i szerokość, zaczęto wprowadzać championaty konia wojskowego. I tak w 1902 r. w Turynie, Yverdon (Szwajcaria) i Barcelonie, w 1903 w Portugalii, a w 1908 w Tor di Quinto (Włochy).”
Źródło: Koń Polski nr 4, 1989 r.
Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.
Tytuł: Historia jeździectwa, cz. IV, Narodziny Pucharu Narodów (1909 – 1912 r.).
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 4
Data publikacji: 1989
Czwarta część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. Narodziny Pucharu Narodów (1909 – 1912 r.).
„8 czerwca 1909 r. na konkursy hipiczne w Olympia Hall w Londynie zjechało 6 ekip narodowych, każda, jak wtedy było w zwyczaju, złożona z samych oficerów. Wtedy to po raz pierwszy obok licznych konkursów skoków indywidualnych, rozegrano konkurs zespołowy nazwany konkursem o puchar fundatora, króla Edwarda VII.”
Źródło: Koń Polski nr 5-6, 1989 r.
Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.
Tytuł: Historia jeździectwa, cz. V, Igrzyska Olimpijskie w Berlinie w 1916 r. nie odbyły się
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 4
Data publikacji: 1990
Piąta część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. Igrzyska Olimpijskie w Berlinie w 1916 r. nie odbyły się.
„Choć jeździectwo pojawiło się po raz pierwszy w programie igrzysk olimpijskich już w 1909 roku w Paryżu, to jednak te z 1912 r., sztokholmskie, stały się prawdziwą okrasą tych zawodów, a równocześnie dopingiem do rozwoju tej dyscypliny sportu. W wielu krajach, które do tej pory stały na uboczu jeździeckich imprez, zaczęto organizować zrazu regionalne, później krajowe, a wreszcie i międzynarodowe konkursy. Bądź co bądź pojawienie się licznej jak na owe czasy obsady w olimpijskich szrankach – 59 jeźdźców ośmiu narodowości, i co było ważne w owych czasach nobilitowanie zawodów przez udział dwóch książąt krwi, nie było bez znaczenia. Jak relacjonował uczestnik tej olimpiady ppłk Karol Rómmel, dwóm wysoko urodzonym, Dymitrowi Pawłowiczowi i Friedrichowi Karolowi von Preussen, gospodarze igrzysk przygotowali kwatery w królewskim zamku, a nie w hotelach, gdzie mieszkali inni zawodnicy. Jednakże książęta nie zgodzili się na taki podziali zarówno rosyjska jak i pruska ekipa zamieszkała w komplecie na zamku.”
Źródło: Koń Polski nr 1-2, 1990 r.
Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.
Tytuł: Historia jeździectwa, cz. VI, Olimpiada w Antwerpii
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 3,5
Data publikacji: 1990
Szósta część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. Olimpiada w Antwerpii.
„Rok 1918 przyniósł wreszcie zakończenie pierwszej wojny światowej. Świat odetchnął z ulgą i rzucił się w wir zabaw i różnego rodzaju przyjemności, wśród których nie zabrakło oczywiście i sportu. Ponieważ w 1920 r. przypadało kolejne czterolecie (olimpiada) – licząc od 1896 roku, roku 1 Igrzysk Olimpijskich, sportowy świat zaczął przygotowywać się do VII Igrzysk, których gospodarzem została Antwerpia, największy port belgijski. Polska, która po stu kilkudziesięciu latach odzyskała niepodległość postanowiła stawić się również na to największe święto sportowe, aby zadokumentować światu swoje istnienie.”
Źródło: Koń Polski nr 4, 1990 r.
Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.
Tytuł: Historia jeździectwa, cz. VII, Powstanie Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej
Autor: Witold Domański
Liczba stron: 3,5
Data publikacji: 1990
Siódma część serii artykułów Witolda Domańskiego poświęconych historii jeździectwa. Powstanie Międzynarodowej Federacji Jeździeckiej.
„Wielka dowolność w ustalaniu warunków coraz liczniejszych konkursów międzynarodowych, w tym również igrzysk olimpijskich 1912 i 1920 r., wpłynęła na to, że powołano do życia międzynarodową organizację jeździecką. W dniu 18 maja 1921 r. zebrali się w Lozannie przedstawiciele jeździectwa: Belgii, Francji, Japonii, Holandii, Norwegii, Polski, Szwecji, Włoch i USA w celu rozpoczęcia działań organizacyjnych. Po przedyskutowaniu wstępnym założeń, zleceniu opracowania statutu i niezbędnych regulaminów wyznaczono datę kongresu założycielskiego na 24 września tegoż roku. Do Paryża zjechały na ten I Kongres delegacje: Belgii, Danii, Francji, Japonii, Norwegii, Szwecji, USA i Włoch, które powołały do życia Międzynarodową Federację Jeździecką (Fédération International Equestre), przyjmując statut opracowany przez francuskiego pułkownika Hectora Georges’a (1869-1952), praktycznie biorąc twórcy FEI, który na tym kongresie został wybrany sekretarzem generalnym, dzierżąc tę zaszczytną funkcję niemal do śmierci, bo do 1951 r. Pierwszym prezesem FEI został, również Francuz, baron du Teil.”
Źródło: Koń Polski nr 5, 1990 r.
Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.