Krzysztofowicz-Kozakowska, Stefania

Historyk sztuki, absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego, na którym doktoryzowała się w 1978 roku.

Do 2000 roku pracowała w Muzeum Narodowym w Krakowie, gdzie była kustoszem i kierownikiem w Dziale Nowoczesnego polskiego Malarstwa i Rzeźby i autorka szeregu wystaw. 

Zajmuje się sztuką polską przełomu XIX i XX wieku.

Książki

  • O sztuce ludowej w Polsce, (Warszawa 1972)
  • Firma Portretowa Stanisława Ignacego Witkiewicza (Wydawnictwo Literackie, Kraków 1989),
  • Malarze Młodej Polski (Kraków 1995),
  • Józef Pankiewicz (Kraków 1996)
  • Historia malarstwa polskiego (wspólnie z F. Stolotem, Kraków 2000)
  • Sztuka Młodej Polski (Kraków 2003)

Artykuły

  • Mieszczańscy malarze leżajscy XIX w.PSL, R. 17, nr 3-4, s. 157-164, (wraz z Ewą Śnieżyńską)
  • Ikonografia ludowych obrazów Matki Boskiej Saletyńskiej, PSL, R. 18, 1964 nr 1 (wraz z Ewą Śnieżyńską)
  • Źródła ikonograficzne przedstawienia Oka Opatrzności, PSL, R. 22, 1968 nr 4.
  • Upadek Chrystusa pod krzyżem – źródła ikonograficzne i ich interpretacja w sztuce ludowej, PSL, t. 24, 1970 nr 2, s. 81-90.

Źródło: wikipedia.org

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Schuch, Stanisław Grzegorz

Hipolog, który odtwarzał hodowlę koni w Polsce po I i II wojnie światowej.

Urodził się 12 marca 1892 roku w Warszawie. Był synem Adolfa Wiktora (1859-1908) inżyniera oraz kierownika warszawskiej stacji filtrów i Heleny z Malczów (1863-1941). Po ukończeniu gimnazjum studiował na Kursach Przemysłowo-Rolniczych Józefa Mikułowskiego-Pomorskiego i w Wyższej Szkole Rolniczej, którą ukończył w 1916 roku. Od wczesnej młodości fascynowały go konie.

W czasie studiów zwiedził wiele stadnin w kraju i za granicą. W latach 1916-18 pracował jako inspektor Sekcji Chowu Koni Centralnego Towarzystwa Rolniczego, a w 1919 roku został inspektorem technicznym w Zarządzie Stadnin Państwowych, gdzie przyczynił się do odbudowy stadniny w Janowie Podlaskim oraz do założenia stadnin: w Racocie oraz w Kozienicach.

W latach 1921-30 był zastępcą komisarza, a następnie komisarzem do spraw rewindykacji koni. Przez dwa lata pracował jako naczelnik Wydziału Hodowli Koni w Ministerstwie Rolnictwa, a następnie przeszedł do Towarzystwa Zachęty do Hodowli Koni w Polsce, gdzie m.in. zajmował się importem koni wyścigowych, stając się międzynarodowym ekspertem w dziedzinie koni wyścigowych. Dzięki sprowadzonym wówczas zwierzętom powstały potem dwie nowe polskie rasy – koń sokólski i oszmiański.

Podczas okupacji niemieckiej starał się o zabezpieczenie i zachowanie nieczynnego wówczas toru wyścigowego na Służewcu w Warszawie. Po 1945 r. zajmował się odnalezieniem rozproszonych koni wyścigowych i przygotowaniem do rozpoczęcia wyścigów konnych w Lublinie i Warszawie. Zabezpieczał konie hodowlane, organizował stadniny państwowe, zajmował się rewindykacją koni z Niemiec. Został naczelnikiem Wydziału Hodowli Koni w Ministerstwie Rolnictwa i Reform Rolnych, brał również udział w organizowaniu struktury Państwowych Zakładów Hodowli Koni. Kierował hodowlą państwową aż do przejścia na emeryturę w 1960 roku. W latach 1959-72 pracował w Państwowych Torach Wyścigów Konnych m.in. jako członek komisji technicznej. Ogłosił wiele artykułów na tematy hipologiczne. Został odznaczony Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi. W małżeństwie ze Stefanią z Hamanów (1890-1972) miał dwóch synów: Piotra (1918-1944) lotnika i żołnierza AK, rozstrzelanego przez Niemców i Stanisława Kazimierza (1920-1960), skrzypka. Brał czynny udział w życiu parafii Kościoła Ewangelicko-Reformowanego, w 1957 roku był Prezesem Synodu tegoż Kościoła. Zmarł 5 marca 1982 r. w Warszawie, pochowany został na cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie.

Źródło: polenausfreierwahl.de [Na podstawie: Polski Słownik Biograficzny, biogram S.G. Schucha autorstwa Lesława Kukawskiego; Stanisław Werner, Korzenie, Warszawa 2002]

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Kon, Leon

Praktyk i teoretyk maneżowej szkoły jazdy.

Jeszcze w Rosji przekonuje się do metod szkoły naturalnej. Od 1919 r. w Polsce, oficer 2. Pułku Ułanów. Trenuje kolejne ekipy olimpijskie: Paryż 1924 r., Amsterdam 1928 r., Berlin 1936 r., Rzym 1960 r.

Trener, sędzia, autor podręczników i polskiej edycji przepisów jeździeckich.

Dwukrotnie zorganizował PZJ – w 1928 i 1957 r. Rozumiał, doceniał i propagował ideę olimpijską.

W czasie kursów jeździeckich w Bartoszycach, dawał wszystkim prawdziwą przedwojenną szkołę jazdy.

Publikacje w PCBJ:

/Autor

Grabowski, Jan

Urodził się 18 marca 1893 roku w Warszawie jako syn Jana i Emilii Barcikowskiej. Tam też ukończył w roku 1911 gimnazjum filologiczne „Szkoła Ziemi Mazowieckiej”, a następnie w roku 1916 Wyższą Szkolę Rolniczą w Warszawie, z której powstała Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego. W niej dyplom inżyniera rolnika otrzymał dopiero w roku 1926.

Od początku studiów wyższych przejawiał specjalne zamiłowanie do koni i postanowił w tej dziedzinie się specjalizować. Wraz z kolegami Stanisławem Schuchem i Bronisławem Walickim, założył kółko hipologiczne. W roku 1914 Grabowski odbył praktykę w znanej stadninie arabskiej książąt Sanguszków w Sławucie.

W latach 1916-1918 pracował w organizacjach rolniczych.

Po objęciu stanowiska naczelnego dyrektora w Zarządzie Stadnin przez Fryderyka Jurjewicza. Jan Grabowski został jego zastępcą. W roku 1921 otrzymał nominację na inspektora generalnego Stadnin Państwowych, a po utworzeniu w roku 1923 Departamentu Chowu Koni w Ministerstwie Rolnictwa i Dóbr Państwowych, został w nim naczelnikiem Wydziału Stadnin Państwowych.

Jako zastępca dyrektora zajmował się hodowlą w całym kraju. Miał w swej gestii także sprawy wyścigów konnych, ustawodawcze, towarzystw hodowlanych, wyścigowych i związków jeździeckich, ksiąg stadnych, wystaw itp. Kierując tym, przy ówczesnej wysokiej liczbie koni w kraju i ich znaczeniu dla gospodarki państwowej i wojska, inż. Grabowski wykazywał zawsze wielką energię, pracowitość, a przede wszystkim głęboką wiedzę w podejmowaniu trafnych decyzji.

Podczas okupacji niemieckiej Jan Grabowski pracował jako inspektor hodowli koni w Warszawskiej Izbie Rolniczej i jako redaktor ksiąg stadnych. Jednocześnie organizował stadninę koni czystej krwi arabskiej w Nieborowie dla Janusza ks. Radziwiłła.

W roku 1945 inż. Grabowski został mianowany dyrektorem nowej, powstałej po reformie rolnej, Państwowej Stadniny Koni Walewice.

Pod koniec swej pracy w stadninach rozpoczął się drugi okres, po przedwojennym, wzmożonej działalności pisarskiej i publicystycznej Jana Grabowskiego, który trwał nieprzerwanie do końca życia.

Źródło: Słownik Jeździecki i Hodowlany – Lesław Kukawski

Publikacje w PCBJ:

/Autor
, , , , , ,

„Wierność doznaniom była moją busolą” (1999) – Jan Krauze

1091-Wiernosc-doznaniom-byla-moja-busola-1999-Jan-Krauze

Tytuł: Wierność doznaniom była moją busolą
Autor: Jan Krauze
Liczba stron: 5
Data publikacji: 1999

Wywiad Jana Krauze z Ludwikiem Maciągiem dotyczący Jego twórczości.

Źródło: Koń Polski nr 2, 1999 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Powrót do katalogu
/Autor
, , , , ,

„Mistrzostwa Świata w Powożeniu Het Loo-Apeldoorn 1976”

1090-Mistrzostwa-Swiata-w-Powozeniu-Het-Loo-Apeldoorn-1976-1976-Zbigniew-Prus-Niewiadomski

Tytuł: Mistrzostwa Świata w Powożeniu Het Loo-Apeldoorn 1976
Autor: Zbigniew Prus-Niewiadomski
Liczba stron: 9
Data publikacji: 1976

Sprawozdanie Zbigniewa Prus-Niewiadomskiego z Mistrzostw Świata w Powożeniu Het Loo-Apeldoorn 1976.

Źródło: Koń Polski nr 4, 1976 r.

Kliknij na powyższy przycisk aby przejść do powiązanego wpisu w Projekcie Legendy Polskiego Jeździectwa

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Powrót do katalogu
/Autor
, , , , ,

„Koń mój przyjaciel” (1988) – Ludwik Maciąg

1089-Kon-moj-przyjaciel-1988-Ludwik-Maciag

Tytuł: Koń mój przyjaciel
Autor: Ludwik Maciąg
Liczba stron: 2
Data publikacji: 1988

Artykuł poświęcony konkursowi rysunkowemu dla dzieci i młodzieży szkolnej zorganizowanym przez krakowski oddział Towarzystwa Miłośników Konia w Polsce, w 1988 roku.

Źródło: Koń Polski nr 2, 1988 r.

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Powrót do katalogu
/Autor
, , , , ,

„Zygmunt Braur – znany hodowca koni arabskich” (1976)

1088-Zygmunt-Braur-znany-hodowca-koni-arabskich-1976-Antoni-Swiecki

Tytuł: Zygmunt Braur – znany hodowca koni arabskich
Autor: Antoni Święcki
Liczba stron: 3,5
Data publikacji: 1976

Biografia Zygmunta Braura autorstwa Antoniego Święckiego z 1976 roku.

Źródło: Koń Polski nr 4, 1976 r

Prędkość wczytywania jest zależna od ilości stron w publikacji oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Powrót do katalogu
/Autor
, , , ,

„Wszystkie konie piękne” (1989) – red. A. Zagórska-Czarnecka

Prędkość wczytywania jest zależna od rozdzielczości skanów oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Tytuł: Wszystkie konie piękne
Autor: Alicja Zagórska-Czarnecka
Liczba stron: 206
Wydawnictwo: Wydawnictwo Lubelskie
Data publikacji: Lublin, 1989

Antologia służąca podtrzymaniu przyjaźni panującej między ludźmi a końmi pod redakcją Alicji Zagórskiej-Czarneckiej

Powrót do katalogu
/Autor
, , , , ,

Hipologia dla wszystkich (1982) – Jan Grabowski

Prędkość wczytywania jest zależna od rozdzielczości skanów oraz prędkości łącza internetowego – prosimy o cierpliwość.

Tytuł: Hipologia dla wszystkich
Autor: Jan Grabowski
Liczba stron: 288
Wydawnictwo: Krajowa Agencja Wydawnicza
Data publikacji: 1982

Podsumowanie wiadomości o koniu i doświadczeń nagromadzonych przez Jana Grabowskiego w ciągu całego życia, z uwzględnieniem najnowszych zdobyczy wiedzy.

Powrót do katalogu
/Autor